| |
Er was vandaag een mooie zonnige dag voorspeld maar daarvan was aan het begin van de wandeling weinig te merken.
Laten we positief blijven: het was droog.
Doel vandaag was een wandeling die voornamelijk langs de Tungelroyse Beek zou lopen. Op de vorige wandeling hadden
we al even kennis gemaakt met de overstroomde versie; ditmaal hoopten we verschoond te blijven van dergelijke
uitspattingen...
We parkeren bij het winkelcentrum in Stramproy en fietsen naar Weert. Dit keer parkeren we de fietsen bij een transformatorhuisje, en
niet op de golfbaan. Hoe zou dat komen.... Tulp ophalen bij de kangaroes, en binnen 10 minuten wandelen we langs de Tungelroyse Beek. Pas onlangs is die gedekanaliseerd;
hij loopt sinds het begin van de eenentwintigste eeuw weer in zijn 'natuurlijke' bedding door het Brabants landschap. Voor de geografen onder ons:
de beek is een van de weinige waterlopen in Nederland die van west naar oost lopen.
Zowel links als rechts van de beek ligt een wandelpad, en met enige regelmaat treffen we een bruggetje. Uit de aanwezige informatieborden
trekken wij de conclusie dat die voornamelijk dienden on omwonende boeren een mogelijkheid te bieden om ter kerke te trekken.
Van overstromingen is verder niets te merken - we wandelen gestaag door tot we na enkele uurtjes een leuke picknickbank treffen bij een voetgangersbrug.
De oevers van de beek worden redelijk strak onderhouden, en eenmaal treffen we een kleine kudde Schotse hooglanders, waarvan een kalf
onder het toeziend oog van zijn familie verkoeling zoekt in de beek.
Om het nieuwe natuurlijke karakter van de beek te benadrukken is zelfs een stroomversnelling in de bedding opgenomen.
Nog een paar duizend liter per seconde debiet erbij en we kunnen gaan raften!
Het enige ontsierende in het fraaie waterlandschap zijn de hoeveelheid ruw in elkaar getimmerde jachthutten onderweg,
van waaruit dappere, stoutmoedige, kloeke, natuurminnende en altruïstische jagers met gevaar voor eigen leven de patrijzen, fazanten,
hazen, konijnen en reetjes die zich in hun blikveld wagen vermoorden doodschieten.
We arriveren in Stramproy en gaan op zoek naar een plek om onze tulp te verstoppen. Dat blijkt onverwacht moeilijk;
we onderzoeken de Sint Jan molen, omcircelen de St Willibrordeskerk en wandelen een voorzichtig rondje op het kerkhof.
Uiteindelijk keren we terug naar de molen en verstoppen onze tulp onder de haag.
Klaar. Fietsen ophalen en terug naar de camping.
|
|
