| |
Egypte?
Is dat niet een beetje erg ver?
Nu, we kunnen jullie geruststellen; we zijn niet op weg naar Noord Afrika, en in plaats van de Nijl
te bezoeken wandelen we binnenkort langs de Maas.
Egypte is een buurtschap in Bladel, wat volgens sommige zijn naam te danken heeft aan de Roma, die hier blijkbaar
vroeger bivakkeerden, en geloofden dan hun volk oorspronkelijk uit Egypte stamde. In de verhalen die ze elkaar vertellen
zitten veel overeenkomsten met de bijbelse verhalen over de vlucht uit Egypte en aansluitend de lange zwerftocht van het Jodenvolk
door de woestijn. Historisch gezien wordt de herkomst van de Roma gezocht op het Indisch subcontinent (de regia India, Nepal, Pakistan).
Maar dat terzijde.
Vanuit Reusel liep het Grenslandpad richting de abdij van Postel en dan verder België in. Wanneer je langs de grens loopt
zijn grensoverschrijdingen niet altijd te vermijden, maar wij wilden toch zoveel mogelijk in Nederland blijven.
Na even wat rondneuzen op wandel-sites besloten we de aansluiting te maken met het Brabants Vennenpad, en dat hield in dat we
naar Bladel moesten. En Egypte hadden we al eerder op het oog als een leuke tussenstop.
We besloten dus om van Reusel naar Bladel te lopen, maar wilden sowieso geen etappes van onder de 12 kilometer.
Een omweg door een mooi natuurgebied was dus snel gepland. De Reuselse en Bladelse gemeentebossen zijn mooi en,
ook belangrijk, ruimschoots voorzien van bankjes en picknickplekken. We liepen langs
de Kleine Circel met de Januskop, en arriveerden bij de Grote Circel met het monument van de Acht Zaligheden.
We gebruiken momenteel een Nikon 7200 camera met een Nikon AF-S DX NIKKOR 18-300mm f/3.5-6.3G ED VR objectief.
Deze lens heeft ons anderhalf jaar eerder al eens in de steek gelaten, toen de motor van de automatische scherpstelling het begaf.
En tijdens deze wandeling maakt de lens voor het eerst weer hetzelfde hoge wat jankende geluid dat hij toen produceerde,
voordat hij het enkele weken later helemaal begaf. En scherpstellen doet hij nu al direct niet meer goed,
om één scherpe foto te maken moeten we al snel een stuk of tien pogingen ondernemen. Stuk, dus.
Opsturen naar Nikon? Vervangen? Doormodderen?
Toch nog even wat historie, voor de niet-locals. De naam 'Acht Zaligheden' was de vroegere verzamelnaam voor de dorpen
Duizel, Eersel, Hulsel, Knegsel, Netersel, Reusel, Steensel en Wintelre; de acht dorpen eindigden allen op 'sel'.
Misschien denk je dat dit niet helemaal correct is; geloof me, elke inwoner heeft het over Wintersel, niet over Wintelre...
En de term 'Zaligheid' was vroeger ironisch gebruikt, men bedoelde acht plaatsen die de hand niet aan de pols van de tijd hadden,
waar de tractor zijn entree nog moest maken, waar de inwoners nog allen in klompen rondliepen en enkel de pastoor, de hoofdmeester en
de burgemeester beschikten over telefoon. Zo'n dorpje...
Tegenwoordig wordt de ironie uit de naam gehaald en wordt de betekenis vertaald naar 'het leven is goed, hier in het
Brabantse land', alles ten behoeve van de toeristendollars, dan wel -euro's. Ach, geef ze eens ongelijk.
Bij het bankje waar we neerstrijken voor onze lunch ligt nog een tweede bankje, enkele meters terug, waar tijdens onze lunch een
echtpaar neerstrijkt voor een vast verdiende rustpauze. Nadat we genoten hadden van ons middagmaal ruimen we alles weer op
en gewoontegetrouw checken we voordat we weglopen even of we niets vergeten. Hierbij vinden we onder de bank een duur
uitziende maar toch niet aan ons toebehorende sleutel. We leggen hem duidelijk zichtbaar op de bank, zodat een eventuele
sleutelzoekende wandelaar hem zo kan zien liggen, en vervolgen onze wandeling. Zo'n kilometer verderop pauzeren
we even bij het monument van de acht zaligheden, acht stenen die naar verhouding van grootte het aantal
inwoners van een dorp uitbeelden, en die geografisch ook nog op de juiste plek ten opzichte van
elkaar liggen. Bovendien is aan elke steen ook nog een deugd toegekend.
Wij zijn hier al zo'n 5 minuten aan het fotograferen wanneer een enigszinds hijgende en rood aangelopen man
ons aanspreekt. Het was de man van het echtpaar dat de naastgelegen bank op onze lunchplek
bezette, en hij hield ons triomfantelijk een blinkende en duur uitziende sleutel voor,
die we volgens hem op ons lunchbankje hadden laten liggen...
De route voert ons verder naar de Kroonvense Heide - met het Kroonven - en uiteindelijk
arriveren we in Egypte.
We planten onze tulp, pikken ons geparkeerde busje weer op, rijden naar Reusel
en halen daar onze fietsen weer.
Het zit er weer op, voor vandaag.
|
|
