| |
We worden wakker in Minnipa, Apex Park, langs de A1, hier met de naam Eyre Highway; tot het einde van de
Nullarbor in Norseman WA zullen we deze weg volgen.
Ook vandaag bezoeken we een rotsformatie, dit keer Tcharkuldu Rock, slechts enkele kilometers van Minnipa
verwijderd. Deze granieten rotsformatie bestaat uit een glooiende helling waarop
redelijk willekeurig 'kleinere' blokken liggen. Het lijkt of ze zijn uitgestoten door
het oppervlakte waar ze liggen, alsof ze willekeurig zijn uitgestrooid door een reusachtige voorvader.
We klauteren wat heen en weer, genieten van het uitzicht en de willekeur van de natuur.
Na een uurtje vervolgen we onze weg over de A1 naar Poochera, een plaats wiens bekendheid te danken is aan…
een mier. En niet zomaar een mier, de dinoraurusmier. Diegenen die nu denken dat hier in vervlogen tijden
reuzemieren ter grootte van een diplodocus rondwaarden, wacht nu een teleurstelling. Het gaat hier om een
extreem zeldzame mierensoort, ontdekt in 1977, die zo'n honderdmiljoen jaar geleden, in de tijd van de dino's,
evolueerden uit wespen die gingen samenwonen. En nee, dat impliceert niet dat je altijd je vleugels verliest
als je gaat samenwonen. Hooguit dat je dan geen vleugels meer nodig hebt...
We vinden deze info bij een klein historisch museum, zoals we er nog tientallen zullen ontdekken.
Enkele gebouwen van vroeger tijden (geen tempels, kerken of paleizen, maar hutten
gebouwd van platgeslagen kerosine blikken en gevuld met historische artefacten als vuurplaatsen, kookgerei
en ruw in elkaar getimmerde bedden, tafels en stoelen) die zonder verder omhaal langs de kant van de weg te
bezoeken zijn, dit keer samen met een giga exemplaar van de dinosaurusmier.
We vervolgen onze route, stoppen nog even bij een kleine kunstgalerie onderweg en
vlak voor Ceduna, de start van de Nullarbor Plain, strijken we neer voor de nacht op
Thick Trees Camp Spot.
|
|
