| |
Na een vroeg schoolontbijt vertrekken we weer uit Tooligie en volgen we de weg naar
Wudinna, een plaatsje van 500 inwoners aan de Eyre Highway.
Het stadje wordt omringd door korenvelden en de agrarische industrie is dan ook de
voornaamste werkverschaffer, samen met enkele graniet groeves.
Langs de kant van de snelweg staat een gigantisch beeld gemaakt van datzelfde graniet
ter ere van de eerste Australische boeren die hier in het tweede deel van de 19e eeuw arriveerden.
Aan de andere kant van de weg ligt het stadje te sluimeren in de vroege middagzon. We
gaan eens kijken of er een informatie bureautje is gevestigd. Op onze zoektocht lopen we
langs Landscape South Australia, het bureau verantwoordelijk voor de watervoorziening,
bestrijding van niet-inheemse dieren- en plantensoorten, infrastructuur en verdere landschapsontwikkelingen.
We worden spontaan binnen genodigd door de dienstdoende medewerkster, die ons uitgebreid vertelt
over haar werk, prioriteiten, onderhanden projecten en verdere wetenswaardigheden uit haar leven en
haar werk. Ze zijn doende het gebied rondom Pildappa Rock te beplanten met honderden inheemse bomen
om zo een corridor te vormen tussen de Flinders Ranges en de Gawler Ranges met als doel het wild
een veiliger leefomgeving te bieden. Een mooi streven.
We reizen verder naar Minnipa waar we Pildappa Rock willen bezoeken. Dat wil zeggen een tocht van 24
kilometer (heen en terug) over onverharde wegen; voor ons de eerste keer dat we écht de
verharding verlaten. Volgens het Visitor Center is de weg heel goed te rijden, slechts een paar stukjes
‘corrugated’ (gegolfd). Nou, dat blijkt vrij optimistisch omschreven.
De weg op zich valt wel mee, qua kuilen en sporen. Wat we aantreffen is wasbord, iets wat we op bijna elke
‘dirt road’ in de Australië zullen gaan tegenkomen. Wasbord bestaat uit een aantal dwars op de rijrichting
staande richels en groeven. En dan niet eentje, tien of honderd, maar echt kilometer na kilometer na kilometer
een wegdek vol groeven. Dat zorgt er voor dat alles wat niet muurvast zit los trilt; schroeven en bouten, alles
wat los op de banken ligt, zonnebril, hoed of pet, pennen, wasknijpers, muurhaken, nummerborden, de moeren waarmee
je banden zijn vastgezet, de vullingen van je kiezen, echt alles moet je na een uurtje wasbord even controleren.
Aanvankelijk denk ik nog dat er een ideale snelheid is waarbij de wasbordeffecten
wegvallen, zeker omdat we af en toe worden voorbij gezoefd door een forse 4WD waar een caravan achter stuitert.
Voor zover die snelheid bestaat, heb ik hem in ieder geval nooit gevonden.
Na een half uurtje rammelen arriveren we bij Pildappa. Er staat nog één andere bezoeker op de parkeerplaats die
na vijf minuten vertrekt - we hebben de rots voor onszelf!
We wandelen, klimmen en klauteren een tijdlang rond over deze granieten inselberg van 1500 miljoen jaar oud en
verwonderen ons over de prachtige vormen die moeder natuur hier liet ontstaan. Natuurlijk weten we dat de golvende
formaties ontstaan door erosie van de bodem, die bestaat uit gesteente van verschillende hardheid. Niettemin kijken
wij hier rond vol ontzag, eerbied en respect, ook al ontstaat de rotsformatie door tijd en toeval.
Voor het vallen van de avond bolderen we dezelfde weg terug naar Minnipa, waar we op een parkeerplaats overnachten.
Dat kan, want het interieur van onze bus is blijven zitten waar het oorspronkelijk ook zat!
|
|
