|
Ook vandaag laat de zon zich amper zien, maar het blijft tenminste wel droog.
Ons eerste doel vandaag is het uitkijkpunt voor walvissen - echt, we blijven hopen.
Op weg naar de stad passeren we wederom de botanische tuin, de haven en het informatiecentrum. We vinden Nun’s Beach, waar we even door het zand ploeteren, maar al snel overstappen naar het hoger gelegen park, het 'Port of Portland - Vested Land'. Een wat vreemde naam voor een park; zoiets als 'Verworven Land door de Haven van Portland'...
We volgen de kustlijn, die zich steeds meer verheft boven de oceaan.
Dan rijst de vuurtoren voor ons op, het Whalers Bluff Lighthouse, gebouwd in 1856; in 1889 werd het afgebroken en herbouwd op zijn huidige locatie om plaats te maken voor kanonnen.
En dan komen we – ja, wederom - bij een viewing platform voor de walvissen! Ondanks het feit
dat het koud en winderig is, zit er een oude man (we kijken ernaar en wij denken: ex-visser)
met een grote kijker op schoot op een bankje. We raken aan de praat en vernemen dat er
wel degelijk al een walvis voorbij is gezwommen, dit seizoen! Maar nu is het mistig en het zeewater is bruin, ja, dan komen ze niet, zo deelt hij ons mede.
We turen niettemin zorgvuldig - tot we er tureluurs van worden - maar bespeuren niets
wat we onder het kopje 'walvis' kunnen scharen. Jammer!
Dan wandelen we naar het Graham Husson Fauna Park, net buiten het stadje gelegen, een tuin met emoes, kangoeroes en koala's.
Natuurlijk vinden we het veel leuker om deze dieren in het wild tegen te komen, maar we zijn nu ook weer niet zo blasé dat we een dergelijke gelegenheid
om zo'n Australische beestenboel te aanschouwen naast ons neerleggen. In het park zien we het beloofde trio,
waarbij de kangoeroes ook nog eens van de albino-variëteit zijn.
Tegen zonsondergang maken we onze ronde om Fawthrop Lagoon, waar talloze watervogels foerageren, om weer een mooie dag af te sluiten.
|
|