| |
In 1990, 34 jaar geleden, waren we ook in Australië.
Herinneringen daaraan zijn natuurlijk verbleekt, net als de gemaakte foto’s. Bovendien was dit in het
analoge tijdperk, en wij vonden dat we al heel wat foto’s maakten – in de zes weken dat we Australië
doorkruisten, schoten we 13 rolletjes vol, wat resulteerde in 433 foto’s. En die moesten na de reis
worden afgedrukt door de vakfotograaf, een kostbare zaak.
De meeste herinneringen die we hebben aan die tijd, zijn bijna 1 op 1 terug te brengen naar één van de
433 foto’s. Maar de menselijke geest is wispelturig en laat zich niet zo gemakkelijk inperken; één van
de herinneringen die we delen is, dat we gezeten op de trappen van het General Post Office in Sydney,
onze post zitten te lezen. Waar toch geen enkele foto van bestaat.
In die tijd was er nog geen internet, sms, whatsapp of mail; om ons te bereiken moesten onze familie
en vrienden een brief sturen Poste Restante naar het hoofdkpostantoor in Sydney, of naar het postkantoor
in Honolulu, Hawaii, twee plaatsen die we in elk geval gingen bezoeken tijdens die rondreis.
Nu was het enorm leuk om tussen talloze plastic bakken met lukraak op alfabet gesorteerde poststukken,
een brief te vinden die aan ons geadresseerd was; post uit Nederland!
En nu, decennia later, zitten we er weer! Het postkantoor is inmiddels verhuisd, en in plaats daarvan
is het gebouw, na een grondige verbouwing, voornamelijk in gebruik genomen door het Fullerton Hotel. En de
enige post die we tijdens deze reis verwachten bestaat uit e-mail.
Één van de overblijfselen van het postkantoorverleden is een dagelijkse, anderhalf uur durende rondleiding
door het reanaissance gebouw.
Waar we ons natuurlijk voor ingeschreven hebben. Om 11:45 stipt start de tour, beginnend in de kelders.
Gids Beryl vertelt ons met veel verve de geschiedenis van de postbestelling in Sydney, vanaf het allereerste begin.
Toen waren er nog geen postbeambten; wanneer een schip de haven binnenvoer, nam de kapitein de postzak onder
de arm, eenieder die iets verwachtte uit Engeland verzamelde zich op de kade en de kapitein las de namen op de enveloppen op.
Er waren in beginsel ook geen adressen. Als je je naam hoorde, schreeuwde je ‘HERE’ en kreeg je de brief of het pakket overhandigd.
En als niemand zich liet horen, kon je altijd, als het pakket interessant genoeg leek, HERE roepen…
In 1809 werd dan ook de eerste postmeester benoemd. Dat werd Isaac Nichols, een ex-veroordeelde boer,
gearriveerd met de derde vloot, die als uitzondering niet dronk en een ezel had.
Isaac ging de post verdelen vanuit zijn huis in George street. Maar ook nu verliep het proces niet vlekkeloos.
Nog altijd kwam er veel post bij de verkeerde persoon terecht. Iedereen kon namelijk de poststukken afhalen,
er waren geen id’s, het was niet te controleren. Isaac loste dit probleem op door een shilling te vragen voor het ophalen van een brief.
Later kwam natuurlijk een vorm van controle en voor je ‘ambtenaar’ kon roepen was er een postagentschap!
Waar uiteindelijk Australia Post, de Down-Under tegenhanger van de PTT, uit voortkwam – in 1816 werd
het eerste postkantoor in Sydney gebouwd.
Tussen 1891, 25 jaar nadat met de bouw was begonnen, en 1996 zetelde Australian Post in het monumentale
gebouw aan Martin Place – ook dus, toen wij de eerste keer in Australië waren.
Na een boeiende rondleiding met veel bouwkundige geschiedenis gingen we nog even kralen rijgen, daarna
togen we via Hyde Perk naar The Australian Museum. Dit keer een natuur-historisch museum, met een cultureel-antropologische zijtak,
vol met opgezette vogels, zoogdieren en dino’s. En met een speciale tentoonstelling over
Egyptische artefacten. Dat alles natuurlijk met de nadruk op Australië.
We hadden er een boeiende middag, en werden wéér wijzer. Dit is het oudste museum van Australië
(1827), en sommige opgezette dieren stammen nog uit de beginjaren.
Na het museum wandelen we nog even door Hyde Park.
|
|
