| |
Nikon
Ruim vóór onze aan Nikon doorgegeven geplande vertrekdatum uit Sydney, ontvangen we een mailtje van het Nikon
Service Center.
Het start met 'We have good news!' Onze camera is gerepareerd en kan worden opgehaald!
Dit alles binnen vier werkdagen, wat er drie hadden kunnen zijn, als we de eerste mail hadden gezien.
Om de camera weer tot onze beschikking te hebben, maken we vandaag graag een omweggetje.
We nemen een trein naar Rhodes. Het is vandaag wat drukker in het service center
op de vijfde verdieping: een natuurfotograaf met een aantal kolossale lenzen breed uitgestald over de
balie en een aarzelende jongeman met een stukke telescoop gaan ons voor.
Ze kennen ons nog, bij Nikon, en Kirstin gaat zonder omhaal onze camera halen.
Die is zelfs voorzien van een zwarte Nikon tas. En helemaal gerepareerd dus. De monitor is vervangen.
Wij zijn blij! Als dank voor de snelle service laten we een blik koffie pastilles achter, voor de harde werkers,
wat werd gewaardeerd.
Alleen…
Als we even later de camera weer ingebruiknemen, blijken alle persoonlijke instellingen tijdens de reparatie te zijn teruggezet naar de fabriekssettings.
Echt allemaal. Nu kún je je persoonlijke settings opslaan. Makkelijk genoeg, als we dat geweten hadden. En noch wij, noch Nikon, hebben dat gedaan.
De eerste dagen was dhet dus best lastig om de belichting, tracking, functie indeling en de 1453 (schatten we)
andere instellingen weer naar onze voorkeur te zetten. En hebben we vaak betreurd dat we daar niet aan hebben gedacht.
Maar… alles werkt nu weer (ongeveer) zoals wij dat willen. En dan zijn die ergernissen snel vergeten…
Hyde Park Barracks
Wij gaan naar het museum.
Hyde Park Barracks werd tussen 1817 en 1819 gebouwd om de veroordeelde misdadigers te huisvesten.
Voor die tijd werd van de bannelingen verwacht dat ze zelf voor een onderkomen zouden zorgen. Door de
week werden ze verplicht te werk gesteld, maar ze hadden de vrijheid om op zaterdag voor zichzelf
te werken waardoor ze geld konden verdienen voor onderdak.
Mede hierdoor was het Sydney van die tijd een onveilige plaats; diefstal, vechtpartijen, verkrachtingen en
moord waren aan de orde van de dag. Met het arriveren van een nieuwe gouverneur, Macquarie, werden
maatregelen genomen om deze structurele criminaliteit terug te dringen, en één van de maatregelen
was om alle veroordeelden ‘s nachts op te sluiten.
De Barracks huisvestten in hun hoogtijdagen 1.400 misdadigers, waarvoor 210 hangmatten beschikbaar waren,
verdeeld over 4 zalen. Zonder sanitaire voorzieningen en geplaagd door ratten en ander ongedierte is
het beslist geen populaire verblijfplaats!
Vanaf 1840 stopt Engeland met het sturen van misdadigers, nadat er ongeveer 80.000 zijn overgevaren,
en 8 jaar later is het aantal veroordeelden zover teruggelopen dat de Barracks te groot worden voor hun huisvesting.
Vanaf die tijd worden ze gebruikt als onder meer doorgangshuis voor alleenstaande vrouwelijke immigranten
en accommodatie voor vrouwen met een dodelijke ziekte, en vanaf 1886 worden de Barracks steeds meer gebruikt
als rechtbank.
Bijna een eeuw later, in 1976, wordt begonnen met een uitgebreide restauratie, in 1981 erkent men de historische
en culturele waarde van het complex. In 1994 worden opnieuw restauraties verricht en daarna krijgen de gebouwen
een museumbestemming.
Bij de ingang van dit gratis museum wordt ons een iPod en koptelefoon overhandigd, waarop automatisch –
afhankelijk van waar je staat in het complex - de juiste uitleg wordt afgespeeld.
Het museum belicht twee tijdperken: de tijd dat de gebouwen in gebruik waren als gevangenis, en
de tijd dat hier alleenstaande vrouwen werden opgevangen.
Beide groepen moeten eerst, om hier te komen, een maandenlange zeereis overleven en daar is het
eerste gedeelte van het museum op gericht.
Één van de sterke punten van het museum is dat er niet wordt gesproken over ‘de bannelingen’ of
‘de toekomstige dienstmeisjes’ maar over John Cabot, Cynthia Brown of Vincent Bartley, echte
personen die echte gebeurtenissen overkomen. Deze verhalen, gekoppeld aan kunstige diorama’s
zorgen ervoor dat we worden ondergedompeld in de wereld van tenslotte nog maar 200 jaar geleden,
toen dit alles zich afspeelde. Inmiddels zijn we dan toch ietsje beschaafder geworden.
Hyde Park
Naast Hyde Park Barracks ligt Hyde Park, naar het beroemde park in Londen vernoemd.
Dit park, het oudste van Australië, is vooral bekend om de monumentale lanen met
vijgenbomen, en was één van de hoogtepunten tijdens ons vorige bezoek aan Sydney, 34 jaar geleden.
Ook de Archibald-fontein in het park herkennen we nog uit die tijd. Nou ja, dezelfde fontein, maar dan ánders…
St Mary’s Cathedral
De eerste steen van de eerste versie van St Mary's Church werd al in 1822 gelegd; deze
kerk werd tijdens een grote brand in 1865 vernietigd. Tijdelijk werd een houten kerk
geplaatst, die in 1869 afbrandde. De derde kerk werd iets opzij geplaatst en werd van
baksteen opgetrokken – al doende leert men.
En intussen was men ook begonnen met de plannen en de bouw van de huidige kathedraal – in
1868 starten de werkzaamheden, en in 1882 wordt de kerk ingewijd.
De goudkleurige zandsteen waaruit het godshuis is opgebouwd zorgt,
zeker later in de middag, voor een mooi zacht gouden licht in de kerk,
waar, al is het dan niet letterlijk, wij ons even in baden.
|
|
