| |
Onverwacht blijkt de transfer van Newcastle naar Canberra niet zo simpel te zijn.
We denken: we nemen gewoon de trein. Geen probleem. Maar dan...
Op zondag rijden er drie treinen van Sydney naar Canberra. De eerste vertrekt 's ochtend tegen zevenen, en die kunnen we met geen mogelijkheid
vanuit Newcastle halen. Bovendien zijn de tickets uitverkocht.
De tweede vertrekt tegen 12:00, en is ook al volgeboekt.
Dan blijft nog één keuze open, de avondtrein. Die vertrekt om 17:36 en blijkt - u raadt het al - uitverkocht.
We checken de Greyhound bussen voor dit traject en jawel... uitverkocht.
Pas als we de tip krijgen om Murrays bussen te proberen hebben we succes! Meteen boeken!
Welaan, eerst maar in Sydney zien te komen, en dat is geen probleem. Elk uur, en in de spits zelfs elk half uur, vertrekt er een trein.
Niets boeken, gewoon opstappen. Maar... het is zondag! De favoriete dag van NSW rail om aan het spoor te werken! Wat ze precies waar doen
en welke impact dat op het treinverkeer heeft hebben wij nooit exact kunnen achterhalen.
Het gevolg ervan is dat er tussen bepaalde stations bussen in plaats van treinen rijden. De locals zijn hiermee zeer in hun sas
want die bussen zijn gratis! Kunnen ze mooi even bij tante op bezoek!
Voor ons onschuldige buitenlanders is het echter een ramp. Alle andere passagiers schijnen precies te weten
hoe en waar de bussen zijn ingezet en waar de opstapplaatsen zijn; kwestie van alle reizigers braaf volgen.
Maar ja, wij sjouwen met onze bagage, en zij niet. En tegen de tijd dat we de lift hebben gevonden ligt het perron
er alweer verlaten bij. Opschieten dus, met die lift!
De uiteindelijk toch gevonden bus zet ons af in de voorsteden van Sydney, maar liefst 18 stations verwijderd van Centraal, waar onze Murray bus vertrek. Over een klein half uur!
Hoezeer we de trein ook vooruit denken, als we op Centraal arriveren is de vertrektijd van onze bus al 5 minuten verstreken.
En we blijken een kwartier dwalen door het immense Centraal Station van Sydney nodig te hebben voor we Murrays vinden.
De bus is dan al lang vertrokken. En, zo maant de dame achter de receptie ons fijntjes, we hebben niet gebeld dat we te laat
zouden zijn. Daarmee vervallen onze gereserveerde tickets en moeten we nieuwe kopen. En dat staat toch echt wel ergens in de hele kleine lettertjes.
Wat jammer dat we niet hebben gebeld. Gelukkig zijn er nog wel tickets te koop voor de volgende bus. En omdat
we zoveel pech hebben kan ze ons 20% korting aanbieden - toch lief. Al balen we wel. Gelukkig verschijnt er snel weer
een glimlach op ons gezicht als de tickets worden uitgeschreven op naam van Mr Jam.
Vijf uur later wandelen we, na een lange rit die verbazingwekkend snel voorbij was, de bus uit en Canberra binnen.
Een nieuw hoofdstuk wacht!
|
|
