|
Driekoningen valt natuurlijk op 6 januari, en waarom men in Peniche 10 januari
heeft uitgekozen als feestdatum heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het feest dan op een
zondag valt. Het Spaanse karakter van Driekoningen, met kadootjes, snoep en andere
feestelijkheden die de kinderziel raken zijn hier in Portugal niet aan de orde, dus
draait men de hand er niet voor om om het feestje enkele dagen uit te stellen.
Er zijn maar liefst vier routes uitgezet door het dorp, en langs elke route (Nou ja, twee
routes lopen vlak langs zee, en het door de wind flink opgezweepte water maken een optocht
over de boulevard tot een avontuurlijke en natte ervaring, dus wij hebben hier geen
stoet(je) voorbij zien komen) trekt volgens het programma tegen 14:30
(het is Portugal, het waait flink en af en toe dreigt een regenbui, dus wie kijkt er
op de klok...) een muzikaal omlijst en volksliederen zingend gezelschapje naar de brandweerkazerne,
waar een ruimte vrijgemaakt is van brandweerauto's en voorzien is van stoelen, een
geluidsinstallatie en tafels met versnaperingen en drank.
Tegen 15:30 zijn alle deelnemers hier verzameld, en afgeschrikt door de wilde weersomstandigheden
zien we verder niet veel toeschouwers. Wel merken we na een tijdje drie kleurig uitgedoste
figuren op die de Drie Koningen voorstellen, zo nemen we aan. De gezelschappen die eerder
door de straten trokken geven enkele volksliederen te gehore, en tussen de groepen door
worden er loten getrokken, en de bijbehorende nummers over een microfoon omgeroepen.
Of er prijzen mee te winnen waren, en zo ja welke, blijft voor ons duister; tijdens het trekken van
de nummers zien we niemand met loten in de handen en hebben we nergens in het publiek blije gezichten op zien lichten.
Verder zagen we geen enkele
tafel met tombola-prijzen als flessen wijn, dozen chocolade en potten met lokaal gefabriceerde jam.
Na drie groepen - is de vierde niet op komen dagen? Of weggespoeld op de boulevard? - en drie
trekkingen (denken we nog steeds) krijgen we nog een Grand Finale als alle groepen zich voor het publiek opstellen,
een speech te horen krijgen (wij vermoeden van de burgemeester, maar kennen doen we de man niet) en nog een
gezamelijke samenzang over ons heen krijgen.
Verder een genoegelijke zondagmiddag, hier in Peniche!
|
|
Peniche, 11 januari 2016 - Krottenwijk
|
|
Zo'n beetje in het midden van het schiereiland Peniche ontdekten we een krottenwijk.
Daarmee bedoelen we niet een volksbuurtje waar op allerlei vreemde plekken
de was te drogen hangt, oude mensen op bankjes zitten te keuvelen, een lik verf
reeds decennia niet meer is toegepast of waar je bij een aantal huizen met
verbazing constateert dat ze bewoont zijn.
Nee, een échte krottenwijk. Met tientallen woningen (en garages, dat dan weer ook) gebouwd van
houtresten, pallets, stukken zeil, karton, oude deuren rn reclameborden. Half weggezakt
op een dieper gelegen drassig stuk land, enkel bereikbaar via wat modderige zandopaden.
Links en rechts lopen stroomkabels en waterslangen, en 's nachts verraden allerlei kieren
en gaten de aanwezigheid van electrisch licht, binnen.
En het leven, getuige de hoeveelheid honden en kinderen, tiert er welig.
De eerste keer dat we langswandelden stonden we vol verbazing te kijken. Kijk,
in Zuid Amerika, Afrika, Azië, daar verwachten we dergelijke buurten. Maar dit is
Europa. Dit is Portugal. Tussen hier en Nederland liggen geen grenscontroles meer.
Deze hutbewoners zijn Europeanen...
|
|
Peniche, 11 januari 2016 - Onze favoriete koffieplek
|
|
In elke stad, elk dorp waar we wat langer verblijven krijgen we favoriete plekjes.
En 's winters wordt het niet veel mooier dan dit: (meestal) beschut voor de wind,
in de zon, een fenomenaal uitzicht, en alle keren dat we hier eerder kwamen
hebben we nog nooit een ander gevonden, op ons bankje.
|
|
Peniche, 12 januari 2016 - Papoa schiereiland
|
|
Een schiereiland aan een schiereiland, dat is Papoa aan Peniche. Het is niet echt groot -
zo'n 200 bij 300 meter - en deels bebouwd, deels betuind en deels gewoon woest.
Aan dit schiereiland van een schiereiland hangt nóg een schiereiland, en dat is alleen
via een bruggetje over een kloof te bereiken, en meet nog geen halve hectare. Het enige
teken van bebouwing hier is een vogelobservatiepunt wat zo te zien al geruime tijd aan de
elementen is overgeleverd.
Op Papoa is ook een ruïne van een oud fort aanwezig, wat enkel nog herkenbaar is door
enkele kanonemplacementen. En even verderop aan de oostkust, vlak na een uitspanning
die zo te zien druk gefrequenteerd wordt door surfers, liggen nog enkele visserboten
op het droge, met een boothelling die op recent gebruik duidt. Als laatste is nog enkele
honderden meters van de oude stadsmuur bewaard gebleven, maar dan ben je eigenlijk al
weer terug op Peniche, het eerste schiereiland.
|
|
Peniche, 13 januari 2016 - Zuidkust Peniche
|
|
Elke avond worden we, zoals bijna overal in Portugal, in slaap gesust door blaffende honden.
En als we over het schiereiland wandelen komen we ze overal tegen, als bewakers van woningen, oude
schuren, moestuinen, garages en onduidelijke industriële percelen. Vaak aan de ketting (als de omheining
aan kwaliteit te wensen overlaat), en vaak niet alleen, maar met 2 of 3 medeblaffers.
Maar deze wandeling richten we de camera eens op wat bedachtzamere dieren, ook overal in Peniche aanwezig.
Nee, niet de meeuwen. Katten. En die zijn er genoeg, hier in het dorp. Onderstaand een
verzameling, door ons geschoten in één dag. Terwijl we nog niet eens op zoek waren...
|
|
Peniche, 18 januari 2016 - Kaarsenprocessie
|
|
In 1917 verscheen de heilige maagd Maria maar liefst zes keer aan drie kinderen in
het dorpje Fátima en dat, zo leert de kalender ons, is volgend jaar alweer honderd jaar
geleden. Tijd, zo vinden een aantal gelovigen, voor een feestje!
En met feestjes, zo vinden ze, daar moet je op tijd mee beginnen!
Dus wordt rond het Mariabeeld dat normaal in de kerk van Fátima staat
een soort pausmobiel gebouwd, met een fraai verlicht interieur, en wordt het beeld vervolgens op een rondreis door
Portugal gestuurd, ter lering ende vermaak van alle goedgelovigen. En vanavond
is het de beurt aan Peniche, die dit heugelijke feit viert met een
kaarsenprocessie. En die moet je natuurlijk 's avonds houden.
En wij kwamen, zagen en waren verbaasd.
|
|
Peniche, 20 januari 2016 - Supertubos (zuidstrand)
|
|
Vandaag is het mooi weer, ondanks een koude noordoostenwind.
Hoog tijd, zo vinden we, voor een strandbezoek. Anders dan we intussen
gewend zijn is het erg rustig, op het Supertubos strand. Waar normaal
tientallen surfers op het water ronddobberen, zien we er vandaag geen enkele!
We zoeken de beschutting van een gesloten strandtent, en na verloop van
pakweg een half uurtje zien we toch nog een surfer opduiken. Wel een kitesurfer,
en dobberen doen die nooit. Even later cshiet de surfer door de golven, en enkele
minuten daarna resteert nog een stipje aan de horizon...
|
|
Peniche, 23 januari 2016 - Gamboa (noordstrand)
|
|
Enkele dagen later is het opnieuw lekker weer, en dit keer is zelfs de wind wat gaan liggen!
Dus besluiten we om nogmaals het strand te bezoeken maar dit keer, voor de afwisseling, aan de
noordkant van het schiereiland. Ook hier veel surfers, maar hier vinden we ook veel
surfscholen. Er wordt wat afgelest, hier in Peniche....
|
|
Peniche, 24 januari 2016 - Zuidkust (geen strand)
|
|
Het lijkt wel lente vandaag; hoewel de Portugezen zich hullen in dikke winterjassen bereikt
het kwik makkelijk de 20 graden. Tijd voor een wandeling langs de steile zuidkust van het schiereiland.
Enwe rusten daarna even uit op ons favoriete bankje, voor we de steven weer caravanwaarts wenden.
|
|
Peniche, 26 januari 2016 - Supertubos (weer strandweer)
|
|
Het mooie weer blijft aanhouden, al zorgt de wind af en toe voor onaangename momenten.
Wanneer die zoals nu uit het noorden blaast is het natuurlijk ideaal weer voor het - op
het zuiden gelegen - Supertubos strand. De golven zijn hoog, de wind aflandig, en er zijn bijna
net zoveel fotografen als surfers, op het strand...
|
|
Januari 2016
| |
 |
 |
Peniche, 9 januari 2016 - Koorzang