December 2015 Portugal   Peniche (Costa de Prata)

Peniche, 2 december 2015 - Zuidkust Peniche, 5 december 2015 - Zuidpier Peniche, 6 december 2015 - Nog een stukje zuidkust Peniche, 8 december 2015 - Kaap van Carvoeiro Peniche, 12 december 2015 - Markt in Lourinha Peniche, 13 december 2015 - Forteleza van Peniche Peniche, 15 december 2015 - Nog een bezoek aan de Kaap van Carvoeiro Peniche, 16 december 2015 - 'Ons' bankje Peniche, 18 december 2015 - Het strand van Gamboa Peniche, 20 december 2015 - Rondje om het schiereiland van Peniche Peniche, 21 december 2015 - Baleal - ons eerste bezoek Peniche, 22 december 2015 - Kerstversiering bij WijZijnErWegVan Peniche, 25 december 2015 - Kerstuitje naar Consolação Peniche, 26 december 2015 - Baleal - ons tweede bezoek Peniche, 27 december 2015 - Kerstversiering bij La Senhora do Remédios Peniche, 31 december 2015 - Swingend het oude jaar uitwuiven

Peniche, 2 december 2015 - Zuidkust

Peniche is een klein schiereiland en, zoals dat hoort bij een schiereiland, aan drie kanten omgeven door de zee. We wandelen vandaag eerst naar het meest westelijke puntje van het eiland, de Kaap van Carvoeiro, met de gelijknamige vuurtoren. Er huist hier een hele kolonie katten, die elke ochtend en avond worden verzorgd door een tweetal vrijwilligers. We lopen vanaf de kaap een stuk langs de ruige zuidkust, waar de golven met donderend geweld stukslaan op de torenhoge kliffen. Hier en daar zien we een visser die zich staande houdt op een in zee uitstekende rotspunt, lijf en goed riskerend voor een verse portie scholletjes (elk jaar vallen er enkele tientallen doden te betreuren in Portugal, een hoge prijs voor een frisse vis). En nu en dan komen we dat tegen, fervente reizigers die we zijn. Een droomhuis. Zomaar een huis dat al van verre naar je lijkt te roepen. Vaak is dat het beste: gewoon van verre laten roepen. Want als je dichterbij komt zijn er toch enkele details die een beetje tegenvallen...

Peniche, 5 december 2015 - Zuidpier

De haven van Peniche wordt beschermd door twee pieren die zich honderden meters uitstrekken in zee, met aan elk einde een kleine vuurtoren. Om de zuidelijke pier te bereiken moeten we helemaal om de haven heenlopen. En dóór de haven lopen stuit op een probleempje: de vissershaven van Peniche is verboden voor onbevoegden. In dat geval besluiten wij meestal dat we toch zeker wél bevoegd zijn, maar de aanwezigheid van grote hekken en vriendelijke maar resolute poortwachters laten ons weinig keus. Dus moeten we he-le-maal om het havengebied heenlopen, toch al snel een kilometer of vier - vijf. Enkele reis. Voor dat soort gelegenheden hebben we fietsen bij, natuurlijk! Helaas besluit de voorband van Mieke na een kilometertje dat het zo wel ver genoeg is, ofwel: lekke band. Dus besluiten we de fietsen even te parkeren en de rest met de benenwagen af te leggen. De pier zelf onderscheidt zich niet nadrukkelijk van andere, soortgelijke exemplaren die we elders bezochten. Behalve door het feit dat aan de zeekant een soort platform is aangelegd, bereikbaar met een zeer roestige ladder en druk in gebruik door de lokale visserspopulatie. Hierdoor is de pier zelf vrij van vissers, en wij vlijen ons neer in de luwte van de vuurtoren en staren een uurtje naar de langsvarende vissersvloot. Na een half uurtje komen enkele langskuierende gendarmes even poolshoogte nemen, maar verder dan een vriendelijk 'Boa Tarde' komt de uitwisseling niet.

Peniche, 6 december 2015 - Nog een stukje zuidkust

Onze camping ligt aan de noordkant van Peniche. Elk bezoek aan de zuidzijde is dus een aardige wandeling, heen en terug al snel een kilometer of vier. Het is vandaag 6 december, maar Sinterklaas is in Portugal een onbekend fenomeen. Alle kinderen verkeren dus in zalige ontwetendheid van al het leuk en lekkers dat ze mislopen. Het is vandaag ook zondag, en op zondag staat er een uitje met de hele familie op het programma. Al is het maar met z'n allen (en in zondagse kleding) naar het favoriete visplekje van pa. Waar je dan braaf in een kleurenboek gaat kleuren. Of je huiswerk gaat maken. Of met je poppen speelt. Als je de vissen maar niet afschrikt...

Peniche, 8 december 2015 - Kaap van Carvoeiro

Het loopt al tegen vieren als we besluiten nog een ommetje te gaan wandelen. We richten de schreden ditmaal naar de westpunt van het schiereiland, de Kaap van Carvoeiro. Bij aankomst ontdekken we dat er sinds de laatste keer dat we er waren - enkele dagen geleden - een cateringauto en een verkoper van gepofte kastanjes neer zijn gestreken op het parkeerterrein. En we treffen de mevrouw die hier elke namiddag de katten komt verzorgen aan, bezig met haar liefdewerk. Haar vriendin, zo weten we, verzorgt de ochtenddienst. Nee, de katten worden hier in de watten gelegd!

Peniche, 12 december 2015 - Markt in Lourinha

Lourinha is een dorpje ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Peniche, en op de tweede zaterdag van elke maand wordt er een verzamelaars- annex rommelmarkt georganiseerd, van zonsopgang tot zonsondergang. Wanneer wij er arriveren is de markt al volop in bedrijf en zoals gewoonlijk verbazen we ons over het optimisme van sommige kooplui bij de keuze van hun 'koopwaar'. Puzzels waarvan waarschijnlijk enkele zo niet honderden stukjes missen, afgedragen schoenen, lege jampotten, gewichtig aandoende sleutelbossen (wat moet je in vredesnaam beginnen met honderden sleutels waarvan je het slot niet hebt?), lege wegwerpaanstekers, verroest gereedschap, echt alles wat wij wanneer we de schuur opruimen zo weg zouden gooien heeft blijkbaar nog een marktwaarde. Geboeid kijken we er een uurtje rond, waarna we de andere hoogtepunten van het dorp bekijken. We betreden de naast de markt gelegen parochiekerk, beklimmen de heuvel waar in vroeger tijden - getuige de naamgeving van straten en kerken - een kasteel resideerde, vinden een oud kloosterhofje en komen overal in het dorp verwijzingen tegen naar het verre verleden waar het dorp zijn bekendheid en bijnaam aan te danken heeft. Ongeveer 65 miljoen jaren geleden stierven hier in de omgeving een aantal dino's op dusdanige wijze dat hun resten vandaag de dag als fossielen kunnen worden opgegraven! Het dorp is dan ook bekend als de 'Dino Capital of Portugal', en het museum heeft een aardige fossielcollectie. Op de terugweg rijden we langs Praia da Areia Branca, een surf- annex strandoord waar we even stoppen om de zonsondergang te bewonderen.

Peniche, 13 december 2015 - Forteleza van Peniche

Tijdens het bewind van de 'monnik'dictator Salazar was het fort van Peniche in gebruik als opbergplaats voor dissidente personen, en een stukje van het complex is dan ook ingericht als gevangenismuseum. Een ander gedeelte herbergt het plaatselijke museum, en verder bieden de gebouwen plaats aan de werkplaats van Xico Nico - een lokale kunstenaar -, een winkel in handwerkgoederen en een - steeds gesloten - kerk of kapel. De rest van de gebouwen wordt achter slot en grendel bewaard en lijkt te zijn overgegeven aan het verval.

Peniche, 15 december 2015 - Nog een bezoek aan de Kaap van Carvoeiro

Een korte wandeling vandaag, langs de kust van camping 'Peniche Praia' naar de Kaap van Carvoeiro. En laten we wel wezen, met een dergelijke rotskust aan één zijde zijn we voorlopig nog járen niet uitgekeken, hier!

Peniche, 16 december 2015 - 'Ons' bankje

Als je zoals wij wat langer op één plaats blijft kamperen raak je steeds bekender met je omgeving. Een favoriete kassa in de winkel, een favoriete wandeling, een favoriet pleintje én een favoriet bankje - om slechts enkele favorieten te noemen - zijn daar een logisch gevolg van! En vandaag gaan we weer eens kijken bij ons favoriete bankje... En ook hier in Portugal, zo merken we, groeit ons haar! Dus is een bezoek aan de kapper soms noodzakelijk. Wassen, knippen, drogen en gellen. Voor het geld hoeven we het niet te laten: 5 euro slechts!

Peniche, 18 december 2015 - Het strand van Gamboa

De zomer ligt ook in Portugal alweer enkele weken achter ons, maar af en toe werken zon, zee en wind samen om een aangenaam vertoeven op het strand mogelijk te maken. En wie zijn wij dan om dat zomaar te laten voorbijgaan...

Peniche, 20 december 2015 - Rondje om het schiereiland van Peniche

Reeds een aantal malen hebben we de camping verlaten met als idee in ons achterhoofd om rond het hele schiereiland te gaan lopen. Vandaag zijn de plannen wat simpeler. We gaan de kerstversiering in de Sint Pieter aanschouwen. Nee, niet DE Sint Pieter, van Rome, maar gewoon de São Pedro, in Peniche. Die blijkt helaas gesloten. Van tevoren reeds - kerken zijn tenslotte steeds vaker gesloten - hebben we als alternatief een wandeling over de westpier bedacht. Deze blijkt afgesloten door een grote ketting, en een 50-tal meter verderop zien we de reden daarvoor: de golven slaan over de zeewering én de pier, zodat een wandeling erover een nat én gevaarlijk karwei zou zijn. Goed voorbereid als wij altijd zijn op de toevallige tegenslagen die het lot op ons levenspad werpt (jaja) hebben we nog een derde alternatief: in het fort is het plaatselijke museum - niet te verwarren met het gevangenismuseum in hetzelfde fort - waar lokale artefacten worden tentoongesteld. Aangezien het fort naast de pier ligt is de overstap snel gemaakt, maar hoewel de ingang van het fort is overgenomen door een groep lunchende padvinders, de poort naar het fort zelf (en zoals dat hoort bij een fort is het een massief ogend stukje vakwerk) is dicht. Tja, wat nu? We besluiten om eindelijk het rondje schiereiland eens helemaal af te lopen, en niet slechts een stukje, zoals we tot nu toe steeds deden. Een mooie route voert ons langs de Kaap van Carvoeiro weer terug naar de camping.

Peniche, 21 december 2015 - Baleal - ons eerste bezoek

Tussen Peniche en Baleal ligt een mooi baai, gericht op het noordwesten en afgesloten met een mooie duinengebied. het is juist hoog tij geweest, en het terugwijkende water laat mooi vast zand achter; we hebben nooit eerder een strand bezocht wat zich zo goed leende voor een wandelpad. Vlakbij Peniche en vlakbij Baleal zien we tientallen surfers in het water, maar het grootste deel van het 4,5 kilometer lange strand ligt er verlaten bij. We arriveren bij Baleal, wat eigenlijk een rotseiland is van enkele hectares, met een smalle strook zand (waarover een smalle eenbaans weg) verbonden met het vasteland. De witte huisjes op het eiland zijn veelal verbouwd tot appartement en staan goeddeels leeg, in deze tijd van het jaar. En het uitzicht vanaf de kliffen is mooi, al ligt Peniche wat verborgen achter de opspattende waternevels. De weg terug is uiteraard gelijk aan de heenweg; het is nu helemaal eb en het brede zandstrand glinstert in de ondergaande zon.

Peniche, 22 december 2015 - Kerstversiering bij WijZijnErWegVan

Kerst nadert alweer met rasse schreden, en het wordt hoog tijd dat we onze kerstversiering gaan maken. Het schiereiland van Peniche is amper begroeid; bomen zijn een zeldzaamheid en bevinden zich in tuinen; in het wild groeien slechts wat lage rosplantjes en heide. Maar we kennen één pleintje met mooie rode besjes, en op één van de braakliggende terreinen midden op het eiland weten we een dennenboompje, en op de Kaap van Carvoeiro groeit nog een overvloed aan bruikbare heidestruiken. Alles bij elkaar vinden we voldoende voor onze 'kerstboom', het grote dakluik van de caravan waarin we de lichtjes en het groen bevestigen. Het resultaat mag er weer wezen, dit jaar!

Peniche, 25 december 2015 - Kerstuitje naar Consolação

Na enkele dagen met regen en storm is het op eerste kerstdag rustig en zonnig weer. We rijden met ons busje naar Consolação, aan de zuidzijde van Peniche, aan de andere kant ven het Supertubos surfstrand. Er ligt hier een vakantiecentrum, met een verlaten en verwaarloost fort. En tientallen Portugezen gebruiken de parkeerplaats voor het fort als uitje tussen kerstlunch en kerstdiner. Zoals het Portugezen betaamt komen ze daarbij meestal niet uit hun auto, maar kijken zwijgend naar zee, strand en andere Portugezen. Leuk, zo'n uitje, denken we... Wij wandelen het Superubos strand even op. De tweede strandtent die we tegenkomen is, zo vertelt een opgeplakt briefje, gesloten tot na Nieuwjaar. We nemen een half uurtje plaats op de terrasstoelen en kijken hoe een tweetal surfers de golven bedwingen.

Peniche, 26 december 2015 - Baleal - ons tweede bezoek

Het is nog mooi weer vandaag, dus besluiten we om opnieuw over het strand naar Baleal te wandelen. Vandaag is het bijna hoog tij als we aan de wandeling beginnen, dus moeten we een oogje op de golven houden om onze schoenen droog te laten blijven. Af en toe is zelfs een sprintje noodzakelijk! En moeten we boven de vloedlijn lopen, iets waardoor de wandeling opeens een stuk zwaarder wordt... Vlak voor Baleal dwing de vloed ons zelfs van het strand af; het laatste stukje lopen we over een groot parkeerterrein. We arriveren weer in Baleal, en maken er een - korte - rondwandeling. Net als de vorige keer treffen we de vissers op het strand, bezig met het boeten van de netten, controleren van de motor en andere geheimzinnige dingen die vissers uitvoeren als ze niet vissen. De weg terug is makkelijker; de vloed is alweer op z'n retour, en het licht van de ondergaande zon spiegelt in de golven. Nog even een omweg langs de supermarkt...

Peniche, 27 december 2015 - Kerstversiering bij La Senhora do Remédios

Een kilometertje verderop langs de kust gerekend vanaf de camping ligt het heiligdom van Nossa Senhora dos Remédios, een reeds eerder door ons bezocht kapelletje. Een oudere dame liep bedachtzaam rond om er voor te zorgen dat het bezoekende en biddende publiek er niet met de kerstballen vandoor gingen, en langs een zijde van het altaar was een groot kersttafereel geplaatst, een vreemde combinatie van speelgoedhuisjes, een kerststal, speelgoedpoppetjes en andere miniaturen.

Peniche, 31 december 2015 - Swingend het oude jaar uitwuiven

Er werd, zo was ons bij het toeristenbureau verzekerd, op oudejaarsavond een groot feest georganiseerd, langs de zeeboulevard, met muziek, eten, drinken en andere activiteiten. Wij zijn bijzonder gesteld op onze eigen oudjaartradities, dus gingen we overdag al even kijken of de voorbereidingen tot het feest er veelbelovend genoeg uitzagen om het in te passen in ons oudjaarprogramma. In eerste instantie onthulde deze verkenning weinig hoopgevends; de enige feestelijke voorbereidingen die we ontdekten bestonden uit een churros-tentje en een fikse muziekinstallatie die buiten op een terrasje werd opgezet. Erg veelbelovend voor een dynamisch, gezellig dan wel onderhoudend feestje zag het er niet uit. Totdat we bij de rotonde voor het gemeentehuis kwamen. Hier ligt duidelijk het hart van de festiviteiten. Er staan twee vrachtauto's; een bevat alle instrumenten, lichten, boxen en PA's, de andere bevat... het podium! Een groep roadies is druk bezig om deze vrachtwagen 'uit te vouwen' ter voorbereiding van het optreden, vanavond. Aan de uitgebreide lichtshow te zien wordt dat alleszins de moeite! We besluiten om tegen elven vanavond maar eens te komen kijken naar deze voorstelling van 'Xeques'. Dus wandelen we weer naar de camping, en bereiden ons avondmaal. Gegrilde groente met kastanjes en pitabrood met een oudejaarsconference van Youpie, veel traditioneler wordt het niet! Na de koffie togen we terug naar het centrum, waar we van verre al de opzwepende muziek van 'Xeques' aanhoorden. Het bleek druk, voor het podium, met veel vrolijk feestende, dansende en elkaar luidkeels groetende mensen. We kozen een plekje voor het podium en genoten van de wervelende show en de opgewekte stemming om ons heen. De opzwepende tonen van salsa, mambo, merengue en calypso brachten ons al snel naar middernacht, en klokslag 12 knalden eerst de champagnekurken en werden we onthaald op diverse douches van deze bruisende schuimwijn! De nieuwe camera werd snel onder een regenjas gestopt terwijl in de haven het vuurwerk losbarste. 2016, we zijn er!

December 2015