| |
We laten Portland en het geinige tramstationnetje achter ons en rijden vandaag naar Mount Gambier.
Onderweg passeren we Nelson, een piepklein plaatsje (191 inwoners) dat ons bezoek te danken heeft aan het feit
dat het aan de monding van de Glenelg rivier ligt, en daarmee aan de Discovery Bay.
Waar de baai de Zuidelijke Oceaan ontmoet,
is een drie kilometer lange wandeling uitgezet langs en door de zoutmoerassen, de Nelson
Livingstone Island Walk. Talloze watervogels, maar ook vele kangoeroes, wachten er op om ons te ontmoeten.
Watervogels zien we voldoende, maar behalve wat geruchten in het struikgewas (die net zo goed
afkomstig kunnen zijn van een flink konijn) bespeuren we geen teken van leven van een kangoeroe...
We verwijlen nog een tijdje op het 'strand', een ietwat weidse naam voor wat moddervlaktes en
keivelden, daarna vervolgen we onze weg.
We passeren de staatsgrens van Victoria met South Australia. Behalve een groot bord staat bij de grens ook een grote ton;
in verband met het tegengaan van de verspreiding van allerlei
plantenziektes is het verboden om groente, fruit, planten of zelfs zand de grens over
te nemen; vriendelijk verzoek om alles wat daaronder valt in bijgeleverde ton te dumpen.
Als je dat niet doet kun je ter plekke een fikse boete moeten betalen - als je wordt betrapt.
Ook hier gooien de meeste mensen niet graag iets weg, zo krijg je bij de grens hier en daar
nog wel een netje uien of een zak mooie appels van een echtpaar aangeboden,
vergezeld van een amper verstaanbare vraag, omdat ze ondertussen staande naast
de geopende deur van hun kampeermiddel druk doende zijn de laatste tros bananen weg te werken.
Mount Gambier is de tweede stad van South Australia, na Adelaide, met ruim 25.000 inwoners.
De stad ligt op de helling van de gelijknamige vulkaan. Ruim 4.000 jaar geleden werkte die
voor het laatst, en is daarmee de jongste vulkaan van Australië.
De stad is het toeristische centrum van de streek, met vele meren, zinkgaten, grotten
en andere geologische bezienswaardigheden, waarbij het Blue Lake één van de bekendste is.
Maar dat zal moeten wachten tot morgen. We strijken neer pal in het centrum
met aan de ene zijde uitgestrekte cricketvelden en aan de andere zijde Hungry Jack's,
het Australische equivalent van McD. De keten is eigendom van Burger King,
maar omdat deze naam al in gebruik was bij een snackbar in Adelaide, moest de keten in dit land een nieuwe naam kiezen:
Hungry Jack’s. Wij kregen er in elk geval best honger van. Aha, zo denken wij dan, frietjes!
|
|
