| |
Half acht. Nou vooruit, vijf minuten over half acht.
We zijn netjes op tijd bij de garage, Wollongong City Motors, waar we als vaste klanten inmiddels onze eigen routine hebben.
Sleutel afgeven die door Tom met voorrang wordt aangenomen, kopje café moccha met een paaseitje,
en vijf minuten later zitten we alweer in het busje van de opgeruimde chauffeur
op weg naar de stad.
Voor achten wandelen we winkelcentrum Wollongong Central binnen en dus is alles, behalve de grote
supermarkten en enkele vroege ontbijttenten, gesloten.
Inmiddels naar gewoonte, zijn we binnen tien minuten alweer verdwaald in dit enorme winkelcomplex
en is het altijd weer verrassend wanneer we weer buiten staan waar we ergens zijn.
Maar goed, we doen enkele aankopen, en rond het middaguur zijn we wel klaar met winkelen.
We drinken even koffie in de winkelstraat - het is redelijk rustig op een dinsdagmiddag -
en begeven ons volgens plan naar de Wollongong Art Gallery. Gisteren was deze gesloten, maar vandaag
staan de deuren uitnodigend open. We bekijken de collectie en de tentoonstellingen maar echt
geboeid raken we niet - binnen drie kwartier staan we alweer buiten.
We vermaken ons een tijd aan het strand en de haven, voordat we ons richting garage wenden.
Als we daar tegen half vijf zijn, is onze auto klaar - nog een kopje moccha met een
paaseitje, daarna rekenen we af, starten onze Belle en laten Wollongong welgemoed achter ons.
Niet dat we Wollongong niet leuk vinden, maar we willen graag verder!
We rijden een klein uurtje en strijken neer in een park, ditmaal, het Mark Radium Park.
Niet vernoemd naar een persoon, maar naar een paard. Een wereldberoemd springpaard, in Berry dan toch.
Paarden sieren zelfs het hier aanwezige toiletblok, dat is ingedeeld in Colts en Filles ofwel jonge hengsten en jonge merries.
De beroemde pony Mark Radium was klein van stuk, won jarenlang alle races en was ieders held, zo lezen wij. In 1955 mocht
het beste paard van stal met pensioen. Lang geleden, en nooit vergeten.
|
|
