| |
De National Library bestaat al ruim 100 jaar, eerst als Parlementaire bibliotheek,
en sinds 1960 als afzonderlijke Nationale Bibliotheek.
Op 15 augustus 1968 werd het huidige gebouw in gebruik genomen, wat gebaseerd is op het Griekse Parthenon.
Van binnen is de inrichting typisch jaren '60, met bijbehorend meubulair. En dat alleen is
al voldoende reden voor een bezoek: dompel je onder in het oranje, paars en bruin van de
flower power.
De manuscript collectie bestaat uit meer dan 26 miljoen items, de overige collectie
bevat meer dan 7 miljoen stukken, niet enkel boeken maar ook
beeldende kunst, foto's, films, meubels, landkaarten en historisch signifikante stukken zoals
het schrijfbureau van kapitein James Cook, de 'grondlegger' van Australië.
Als wij er rondwandelen is alles in diepe rust verzonken; slechts hier en daar zien
we een gebruiker van al die gegevens naarstig bezig om de voor hem relevante informatie
te scheiden van alle andere wetenswaardigheden.
De dikke tapijten, gordijnen en de veelal goed bewaarde jaren '60 meubels
ademen hun eigen, heel herkenbare geur uit in deze academische wereld.
Wekelijks breidt de collectie zich uit met duizenden stukken, die allemaal hun plek moeten
vinden in de keldergewelven en de catalogi, steeds meer in digitale vorm. De eeuwen strekken zich
uit naar de toekomst en het werk zal nooit klaar zijn. Decennialang is hard gewerkt
om alle informatie beschikbaar te krijgen op microchips, nu wacht de omslag naar digitaal
en over enkele tientallen jaren zal alles weer virtueel moeten worden geïnterpreteerd.
En intussen kampt de bibliotheek met bezuinigingen en de eisen van een veranderende wereld.
Met veel respect sluiten wij zachtjes de voordeur achter ons (in gedachten, dan - de deur
opent en sluit automatisch).
Enkele dagen geleden bezochten we de National Gallery, en vandaag is het tijd om het
nog ongeziene deel te aanschouwen.
We wandelen erheeb vanaf de bibliotheek, langs de oevers van Lake Burley Griffin.
We reppen ons door de dinsdag reeds bekeken werken, en beginnen met enkele zalen Aboriginal kunst.
Daarna bezoeken we de Europese werken, met grote namen als Manet, Monet, Dali, Picasso, Cézanne, Magritte,
Matisse, Degas. We vinden zelfs twee Nederlandse vertegenwoordigers,
een doek van Willem de Kooning en een stoel van Gerrit Rietveld.
Rondom het museum is een beeldentuin waar we een sculptuur vinden van Rodin!
En terwijl we op een bankje genieten van al dat moois om ons heen, zien we de horizon donker worden.
Dikke regenwolken pakken zich samen boven het museum. Bij de eerste druppels zoeken wij de droogte van de buiten galerij
van het museum op, en al snel valt het water met bakken naar beneden. Enkele voorbijgangers negeren
de stortbui en wandelen nog naar hun auto, maar het eerste kwartier blijft het gros van de bezoekers
schuilen. Terwijl het onweer met donderend geweld aankondigt dat het nog wel even gaat duren,
druppelen al onze medeschuilers toch langzaam weg, totdat wij als enige nog overblijven.
Een pasgetrouwd stel inclusief fotograaf komt een fotosessie houden, uit de regen.
We staan voor een deur naar het museum waar 'Only Exit' op staat, maar een begripvolle
suppoost knijpt een oogje dicht en laat ons binnen, zodat we nog even naar schilderijen
in plaats van naar de buien kunnen kijken.
Een half uurtje later sluit het museum en staan we alsnog in de regen. De museumdeuren kunnen zich niet sluiten,
vanwege het aantal samengepakte laatste bezoekers schuilend voor de ingnang.
We soppen door de ondergelopen straten naar onze auto, en een half uutje later zijn we thuis bij onze droge kleren.
|
|
