| |
We verlaten de bus enkele haltes eerder vandaag en wandelen omhoog naar de kathedraal.
De Engelse nationale religie, de Anglicaanse kerk, is ook in Australië overheersend aanwezig en heeft blijkbaar sterkere banden met protestanten dan met
katholieken. Dat concluderen we tenminste als we de kathedraal binnenstappen en de sobere, eenvoudige
versieringen gadeslaan.
Wat in het oog springt zijn de uitbundige en bijkbaar persoonlijke knielkussens in de kerk, en het kleuterhoekje
waarmee de kinderen worden gepaaid - of liever, de ouders van de kinderen.
Via het kerkpark dalen we af naar de stad en wandelen verder tot aan de rivier.
Naast de fraaie wandelboulevard langs de Hunter rivier wordt onze aandacht getrokken naar het enorme Chinese vrachtschip, wat met behulp
van vier sleepboten de haven wordt ingesleurd.
De komende dagen zijn we regelmatig bij de rivier te vinden, maar dit zal het enige schip blijven wat we de haven binnen
zien komen - zo heel erg druk is het hier blijkbaar niet...
Langs de rivier slenteren we naar het Newcastle Museum, het plaatselijke historische museum. Omdat het gaat om
Westerse historie gaat de geschiedenis slechts 200 jaar terug, en dat is te overzien, zo blijkt.
Het gros van de musea zijn gratis en voor niets te bezoeken, iets waar
veel Westerse landen (we maken een uitzondering voor een aantal Franse steden) een voorbeeld aan kunnen
nemen.
Wanneer we langs de Hunter rivier weer richting bushalte gaan, valt nog iets anders op. Overal staan picknickbanken,
en de meeste gaan vergezeld van elektrische barbecues! Hoe ze die schoon weten te houden is ons
een raadsel, maar we passeren er tientallen, glanzend in het zonlicht!
|
|
