| |
Ook deze week starten we met sopjes, poetslappen, stofzuigers, vuilniszakken en ander opruimspul.
We bezoeken nog wat laatste familieleden,reserveren de stalling voor de caravan en spreken af dat we de caravan
op zaterdag komen brengen. Dat ligt vast, alsmede de afspraak dat we op zondag op ons nieuwe adres zullen arriveren.
Dus heeft het opruimen nu ook een einddatum...
Op vrijdag komt de campingeigenaresse even langs om te vragen hoe laat we gaan vertrekken. Als we opmerken dat we pas
de volgende dag het veld willen ruimen verdwijnt ze even om haar administratie te raadplegen. Daarin staat, zo vertelt ze als ze
weer verschijnt, dat we op vrijdag gaan vertrekken. Ja, zeggen wij, dat klopt. Bij aankomst hedden we verteld dat we op
vrijdag of zaterdag zouden vertrekken, en toen was hierop gezegd: dat maakt niet uit, laten we voorlopig
maar vrijdag in de computer zetten. En nu kan zaterdag niet meer?
Het probleem blijkt dat onze huidige plek vanaf vrijdagavond is greserveerd. En dat is dus vanavond...
Maar wanneer we zo vriendelijk willen zijn om voor die ene dag naar de plek tegenover te verhuizen - die plek
is pas vanaf zaterdag gereserveerd.
We besluiten maar om niet te moeilijk te doen, pakken alle kwetsbare spulletjes in de auto en rijden de 100 meter naar
ons 'nieuwe' plekje. Alles weer op z'n poten zetten en weer verder gaan poetsen.
De volgende dag zijn we al vroeg op, ontbijten, ruimen de laatste loodjes op, pakken nog wat spulletjes in voor de komende maanden,
vullen alle thermoskannen voor onderweg en spannen ons busje weer voor de caravan. Ook nu blijkt de linkeronder lichtunit
van de caravan geen licht te produceren. Meppen heeft ook deze keer geen effect, en wanneer ik de contactspray voor de stekker
ga zoeken besef ik dat die erg goed is weggestopt. Gelukkig heeft de overbuurman ons zien rommelen, en die biedt ons zijn contactspray aan.
En ook dit keer biedt dat de uitkomst; vrolijk verlicht - nou ja, vrolijk - rijden we de camping af en naar de stalling.
Gelukkig is dat maar een 8-tal kilometers, en 10 minuten later rijden we het erf op van onze stalling.
We laten onze caravan achter. Voor enkele maanden? Jaren? we weten het niet, en het is toch een vreemd gevoel om ons huis van
de afgelopen 19 jaren zo achter tee latan...
Het is al na 11:00 uur wanneer we definitief de auto zuidwaarts keren.
Via Turghout, Antwerpen, Brussel en Bergen rijden we naar Frankrijk. Omdat we besloten hebben om geen tolwegen te gaan nemen maken we
de volgende 200 kilometers min of meer intiem kennis met het Franse platteland. En we wisten het al eerder: het Franse platteland ontvolkt,
langzaam maar zeker. De Fransen zijn als geen ander in staat om de leegstand te verbergen achter pittoreske facades, bloembakken en
vrolijk beschilderde luiken. Maar liefst 6 op de 10 plattelandsgemeentes hebben geen middenstand meer, winkels, bars en restaurants zijn gesloten
en praktisch onverkoopbaar.
We stoppen onderweg voor koffie en de lunch, en passeren Parijs. Gisteren was het vrijdag, en 14 juli, de Franse Nationale Feestdag, en ik
had ondereweg nog wel wat restdrukte verwacht, maar daar merken we niet veel van.
Aangestoken door het kilometervirus is het al 21:00 voor we een slaapplaats gaan zoeken. We arriveren in de periferie van Orleans als Mieke
het bord 'Camping' met een pijl naar rechts ziet. We volgen de pijlen en arriveren bij de camping, waar we ons busje op de parkeerplaats
na de receptie zetten.
Direct komt een campingmedewerker op ons af; de camping is al een uur gesloten, en hij is vol, zo weet hij ons mee te delen.
Terwijl het nu snel donkert om ons heen vertellen wij dat het wel erg moeilijk zal zijn om nu nog een camping te vinden, dat we
enkel in ons busje willen slapen, dat we geen stroom nodig hebben en dat we dik tevreden zijn met de parkeerplaats waar ons busje nu staat.
Overigens, zo zie ik, naast een ander busje annex camper, dat ook op de parkeerplaats staat en waar zo te zien ook mensen in kamperen.
De medewerker lijkt onder de indruk van ons verhaal, haalt zijn telefoon tevoorschijn en belt een collega.
Daarna moeten we hem volgen naar de receptie. Daar is een andere medewerker bezig met schoonmaken, en die weet ons te vertellen dat
de camping vol is, en gesloten, en dat de computer al is afgesloten.
Alledrie redenen waarom ze ons niet meer kùnnen registreren, zelfs als ze dat wilden. Als we dus op de parkeerplaats wilden gaan staan konden
we niet betalen, want dat kon niet in de computer. En dan moesten we zelf weten wat we wilden betalen.
Ik meende te begrijpen wat ze bedoelden, en ook Mieke zo zag ik was die mening toegedaan. We stoppen ze ieder 5 euro toe en dan zijn we onder de pannen.
Dat bleek een misvatting, of ze veranderden van gedachten, dat weten we nu nog niet zeker. In ieder geval, toen ik 2 briefjes van 5 ter hand nam
werd ons meteen duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was; ze konden geen geld van ons aannemen.
En we mochten gerust op de parkeerplaats blijven staan. we kregen de wifi-code en de code om te poort open en dicht te doen en werden de receptie
uitgezet. De twee medewerkers wilden naar huis. En wij waren onder de pannen!
We installeerden ons, bezochten de sanitairgebouwen en wandelen een rondje over de camping. Die inderdaad vol was...
We maakten ons diner - noodles met heet water en een blik erwten - je kunt maar iets makkelijks maken - aten en installeerden ons voor de nacht.
De voorstoelen van een busje - zelfs de voorstoelen van òns busje - zijn niet direct de beste slaapplaasen. Maar we hebben ons ook wel eens
een nacht moeten behelpen op het vliegveld van Madrid of Athene, en daarmee vergeleken sliepen we luxueus
De volgende ochtend vroeg even gaan douchen, daarna een ontbijt met granen, gedroogde vruchten en sojammelk, en om 0930 waren we alweer onderweg.
Enkele stoppen onderweg, maar om 16:00 reden we de oprit van onze bestemming in! We maakten kennis met de hond,
en kregen een uitgebreide uitleg over hoe alles werkte. Onze gasheer en gastvrouw hadden ook voor ons gekookt,
en gevieren lieten we ons de uientaart en de salade goed smaken.
Nog even kletsen, en de hond uitlaten, en tegen 23:00 lagen we op een oor.
|
|
NL Diessen
FR Saint Jean de la Ruelle