|
De maat van een man (of een vrouw) is af te meten aan de groep waarme hij of zij zich identificeert.
Van familie naar dorp naar streek naar regio naar land naar werelddeel naar wereld, met bizarre
uitstapjes naar huidskleur, sexe, sexuele geaardheid, geloofsovertuiging, haarkleur dan wel gebrek aan haar;
hoe breder en veelomvattender de groep is maarmee je je verbonden voelt, des te beschaafder ben je.
Wat dat aangaat is de roep om onafhankelijkheid in Catalonië. de Spaanse regio waar we ons nu bevinden,
een duidelijke (en voor ons onbegrijpelijke) terugval in beschaving. Een boel Catalanen voelen zich dus
niet meer verbonden met mensen uit Andalusië, Baskenland (oeps, en die zijn net weer wat beschaafder geworden)
of Madrilenen, laat staan met Belgen, Duitsers of Polen. Opgehitst door volksmenners strekken haat,
vijandschap, kleinheid en bekrompenheid hun veile tentakels uit over de betreurenswaardige Catalanen.
Termen als 'zakkenvullers uit Madrid' en 'profiteurs uit Brussel' moeten het gebrek aan visie en inhoudelijke
argumenten verhullen.
En de remedie? Helaas is haten altijd makkelijker dan lief te hebben, dus wij vrezen het ergste.
Daar zaten we dan, in het uiterste zuiden van Frankrijk - eigenlijk zelfs in Frans Catalonië.
Veel zin in volksopstanden, geweldadige demonstraties, verkeersblokkades, aanslagen en andere
onrusten hadden we niet, dus besloten we Barcelona dit jaar maar over te slaan. Heel Catalonië
voorbijrijden wilden we ook niet, dus viel ons oog op Ametlla de Mar (jawel, met twee l'len),
een rustig vissersplaatsje een kilometer of 30 ten noorden van de Ebro-delta en een kilometer of 50 ten
zuiden van Cambrils (met één l).
De rit langs Barcelona verliep verder probleemloos; niet gemerkt van volksopstanden, en tenslotte
is dit traject bij overwinteraars ook berucht vanwege de vele overvallen die hier op de
'onschuldige' toerist plaatsvinden.
En in Ametlla was weinig van opstanden te bemerken, al wapperde de Catelaanse vlag wel prominent
op vele gevels.
De camping ligt een kilometer of 4 van het stadje, en een meter of 500 van de kust.
Die is hier erg rotsachtig, met veel fraaie inhammen bezaaid met kiezels of fijn zand.
In plaats van 1 groot strand dus een stuk of 30 kleintjes, wat ook wel zijn charmes heeft.
Wij zijn hier, zo besloten we al snel, nog niet uitgekeken!
|
