Ons wordt aangeraden om in de Semana Santa - de heilige week voor Pasen - vooral ook Vélez Málaga te bezoeken, en we besluiten dat advies op te volgen.
Op Witte Donderdag, zo lezen we in een programma, is er een grote processie. We arriveren vroeg en wandelen eerst nog enkele uren door de steegjes van de oude stad, en klimmen omhoog naar het kasteel. Daarna dwalen we door oude smalle straatjes met vreemde hoekjes weer terug naar het centrum.
Als we weer beneden zijn worden net de laatste voorbereidingen getroffen voor de paasprocessie, en om precies half acht 's avonds vertrekt de eerste float van haar basis. Het zal meer dan 7 uur duren voordat de processie voorbij is…

Een kleine uitleg over de paasprocessie in Spanje willen we je niet onthouden. Historisch gezien ligt de in 1521 door de Marqués de Tarifa in Spanje ingevoerde Kruisweg aan de basis van de processies. Doel van dit alles was - en we nemen aan dat dit ook nu nog het geval is - om het lijden van Christus in de dagen voor zijn dood in beeld te brengen, en zelfs om er iets van te ervaren.
De hiertoe opgerichte broederschappen, cofradías ofwel hermandad, zijn de eigenaren van de tronos, floats of pasos. Deze enorme beeldgroepen bestaan altijd als stel; één beeldt het lijden van Christus uit, de tweede is een afbeelding van de heilige maagd Maria. Ze kunnen tussen de 500 en 5500 kilogram wegen, en als vuistregel is er per 25-30 kilo één drager (costalero) nodig.
Behalve dragers lopen er ook Nazarenos mee in de processie, gekleed in pijen, en vaak een kaars of lantaarn dragend. Sommigen dragen een levensgroot kruis, als opperste vereenzelving met het lijden van Jezus. Als extra boetedoening lopen ze soms de hele processie op blote voeten, of geblinddoekt. Vaak verhullen ze hun gezicht, uit schaamte voor wat we Jezus hebben aangedaan, met een grote puntkap.
Vrouwen kunnen ook als Manola meelopen, in het zwart op hoge hakken, gehuld in een kort rokje en een dun bloesje, met een mantilla, kaars en rozenkrans.
Al deze deelnemers zijn lid van de broederschap, en dragen elk jaar via een contributie bij aan het onderhoud van de tronos.

Een uur of zes bleven we staan kijken. Wij werden er stil van. En dat worden we niet snel!