Berlijn is een erg rijke stad. Rijk aan diversiteit, rijk aan straatleven, rijk aan bezienswaardigheden en rijk, erg rijk aan musea.
Meer dan 170 musea, die jaarlijks meer dan 17.000.000 bezoekers trekken. En in 14 dagen, zeker als je de rest van de stad ook nog wilt zien, kun je lang niet alle mooie, boeiende, leuke of geinige collecties aanschouwen.

We hebben wel ons best gedaan, overigens.
We bezochten de oude culturen in het Altes Museum, met als hoogtepunt de schitterende buste van de Egyptische koningin Nefertiti.
En we gingen verder met de oude culturen in het Pergamon museum waar we de blauw/gouden Ishtar-poort en het monumentale Pergamon-altaar bewonderden.

Als je dergelijke unieke en mooie cultuuruitingen bekijkt bekruipt ons altijd een soort plaatsvervangend schaamte. Moeten al deze door koloniale Europeanen gejatte cultuur-historische monumenten van menselijke creativiteit niet terug naar hun eigenaren? Met welk recht (behalve dat van de sterkste) staan alle archeologische musea in de hoofdsteden van Europa vol met eigendommen van andere landen en culturen? Is het feit dat deze groots opgezette diefstal honderd tot tweehonderd jaar geleden plaatsvond voldoende reden om er maar niet meer bij stil te staan?
Gelukkig hadden we geen last van schuldgevoel bij het bekijken van de toegepaste kunst van het Kunstgewerbemuseum, van de hedendaagse kunst in het Hamburger Bahnhof (echt, tis een museum!), de moderne Chinese kunst in het Deutsche Guggenheim, of de oude schildermeesters in de Gemäldegalerie, de fraai beschildeerde resten van De Muur in de East Side Gallery.

Musea in Berlijn. En je kunt de bordjes ook nog lezen!