Van 31 augustus tot 3 september hadden we een tweetal privé-gidsen tot onze beschikking! Vrienden Corine en Ben zijn al vaak in Berlijn geweest en hadden eerder beloofd: "als jullie nog ooit in Berlijn komen dan zullen wij jullie de stad wel eens laten zien", Dus kwamen ze hun woord gestand doen!

De eerste dag begon goed. We hadden afgesproken dat we ze op het Hauptbahnhof zouden treffen, om 13:30.
Dat bleek echter al geen sinecure: hoe we ook zochten in onze gidsen, iets als een Hauptbahnhof bleek Berlijn niet te kennen! Een smsje naar onze vrienden leverde geen antwoord op - stond de telefoon af of nog op een Nederlandse provider? Uiteindelijk besloten we dat Bahnhof Zoo wel het centraal station zou zijn - anders zou je daar die film toch niet hebben opgenomen.
Na die knoop te hebben doorgehakt vertrokken we tijdig (12:30) van de camping. en waren ruim op tijd bij het station. We parkeerden de auto en liepen naar binnen, waar we op de borden nergens een trein uit Nederland aangekondigd zagen. Gelukkig waren we in Duitsland. Ze spreken hier namelijk Duits, en in tegenstelling tot Pools, Lets, Litouws of Ests kunnen wij met Duits prima uit de voeten!
Een vriendelijke dame achter de informatiebalie wist ons duidelijk te maken dat Berlijn sedert enige maanden over een splinternieuw centraal station beschikte, het Lehrterbahnhof. En daar zou de trein met onze vrienden over een tiental minuten arriveren. We kregen een plattegrond mee hoe te rijden, stoven er naar toe en arriveerden ongeveer gelijktijdig, zei het dat we ieder bij een andere ingang stonden te wachten. Uiteindelijk troffen we elkaar halverwege.
We besloten de rest van de dag op de camping door te brengen om een beetje bij te praten. Met een barbecue, natuurlijk!

De tweede dag schaften we bij de receptie voor 15 euro de "kleine Gruppe Karte" aan, waarmee we de hele dag gevieren gebruik konden maken alle bussen, treinen, S- en U-bahnen in en rond Berlijn. De afstand van 5 km naar het dichtstbijzijnde station overbrugden we met ons busje.

En daarna zagen we Berlijn.
Van het supermoderne maar toch knusse Sony Center tot de befaamde Brandenbürger Tor, een van de beeldmerken van de stad.
Van het enorme warenhuis Kaufhaus des Westen, de KaDeWe, dat een levensmiddelenetage heeft met volgens zeggen 1400 soorten brood en gebak, 1800 soorten kaas en 2000 soorten vleeswaren, waarvan 1200 soorten worst, tot het indrukwekkende Joodse Monument.
Van de fraai gestileerde Kaiser-Wilhelm-Gedächtnis-Kirche tot de hier en daar nog resterende Muurresten.
Van het befaamde Checkpoint Charlie tot de koffie met gebak bij café 'Kranzler', een hooggelegen terras met uitzicht op de Kurfürstendam.
We zagen de waterklok leeglopen in het Europa Center en we zagen niemand minder dan Anton Corbijn foto's maken van de Nederlandse Ambassade in de Klosterstraße.
We dronken een Kölch op het terras van 'Ständige Vertretung' met uitzicht op de rivier de Spree en dineerden in de openlucht bij Joe's Wirtshaus am Löwen'.
Und so weiter; we zagen een aardige dwarsdoorsnede van Berlijn.
Wanneer je een stad bekijkt met twee voortreffelijke gidsen heeft dat wel één nadeel. Nadat Corine en Ben weer vertrokken hadden we al wel twee dagen door Berlijn gelopen, maar we hadden geen idee waar we ergens waren geweest! Je loopt braaf (nou ja, min of meer) achter de gids aan en weet niet of je nu naar het noorden, oosten, westen of zuiden aan het lopen bent. Geografisch gezien moesten we Berlijn dan ook nog leren ontdekken, later die week…
Één ding hadden we al wel snel door. Berlijn ligt verkeerd! De stad straalt een passie, een bezieling en een gevoel voor stijl uit dat puur Italiaans overkomt; hij ligt gewoon 1200 kilometer te ver naar het noorden! Je merkt zelfs dat het sociale leven zich goeddeels buiten afspeelt!
Begin september, tenminste...