wijzijnerwegvan
in week 50...

Het wordt weer wat warmer, en overdag voldoet zelfs een T-shirt!
Op dinsdag gaan we nog een keertje naar Tarragona. Door de oude stad begeven we ons naar het Archeologisch Museum, wat hier natuurlijk bol staat van de Romeinse vondsten!
Vier verdiepingen en anderhalf uur later zijn we oudheidkundig verzadigd en wandelen we naar het Balkon van de Middellandse Zee, een mooi uitkijkpunt aan zeezijde met treinstation en jachthaven; de industriehaven ligt goeddeels verscholen achter een klif. Via de bekendste straat van Tarragona, de Rambla Nova, dezer dagen natuurlijk uitgerust met een vrolijke kerstmarkt, lopen we naar de bezienswaardige Mercado, de overdekte markt. Helaas wordt die juist ingrijpend gerenoveerd, maar de levendig beschilderde buitenkant is ook erg fotogeniek!
Verderop ligt de Necropolis, een vroegchristelijke begraafplaats gelegen net buiten de oude Romeinse stad. Het is een curieus, ietwat chaotisch geheel, en ons wordt niet erg duidelijk hoe het er uitzag in vroeger tijden.
Aan de overkant ligt nog een ongewone plek. Toen men hier destijds een nieuw winkelcentrum wilde neerzetten, stuitte men bij het uitvoeren van het grondwerk op de resten van een vroegchristelijke basiliek. Het winkelcentrum werd verder gewoon afgebouwd, maar om nou gewoon beton over de oude resten te gieten, dat vond men toch te gortig. Dus bevindt zich momenteel een archeologische bezienswaardigheid IN de parkeergarage van de supermakrt Eroski, van de opgestelde auto's gescheiden door een groot hekwerk, bespannen met zeilen. We willen dat graag eens bekijken: de Conjunt Paleochristià del Francolí ofwel de fundering van een oudchristelijke basiliek en een huis, en informeren bij een achter monitors verscholen bewaker. Die verwijst ons naar het winkelcentrum; daar, achter een informatiebalie op de derde verdieping, wordt de sleutel bewaard. We treffen er een dame aan, die toegeeft dat zij de sleutelbewaarder van de basiliek is. Echter, bezoek is helaas niet mogelijk. Dat kan enkel op afspraak, zo deelt ze ons mede. Willen we misschien een afspraak maken? Wij kijken elkaar even aan, en dan zegt Mieke: 'Eh ja. Dan willen we graag voor nú een afspraak maken'. Duidelijk een onverwachte invalshoek, maar na enige twijfel zegt de dame: 'one moment please'. Ze grijpt een telefoon en belt even. En enkele minuten later komt een bewaker aangewandeld. Gevieren lopen we naar een lift en dalen af naar de parkeergarage. De poort naar het 'museum' wordt ontsloten, de lampen gaan aan en we mogen rondkijken; de bewaker en de sleutelhoudster blijven op wacht staan bij de toegangspoort. Als we een kwartiertje later zijn uitgekeken wordt de deuren weer afgesloten, en sleutelhoudster en bewaker verdwijnen, na een bedankje van ons, weer in de lift.
In het centrum van Cambrils vinden we een Turkse winkel, waar we warempel pindakaas scoren!
En op zondag rijden we naar de markt in L'Hospitalet de l'Infant. Deze ligt pal aan zee en wordt druk bezocht, voornamelijk door toeristen. Na afloop wandelen we langs zee en strand naar Miami Playa, over een bijna verlaten boulevard. We zoeken een mooi plekje op de rotsen van het Kristallen Strand en drinken een kopje koffie. Wat een leven, zo verzuchten we...