wijzijnerwegvan
in week 44...

Onze buren nemen op dinsdag afscheid en rijden terug naar Nederland. Ze behoren tot een voor ons nieuwe categorie caravanners die hier kennelijk in groten getale neerstrijkt; de vroeglaatkampeerders. Zij trekken er zowel in het voorjaar als in het najaar op uit, en steeds naar dezelfde camping. Ze vermijden daarmee de drukte en de hitte van de zomer en de kou en de regen van de winterse costa's. Bovendien missen ze noch de familiefeestdagen noch het carnaval. En ze zijn thuis als de kleintjes vakantie hebben! Voor menige overwinteraar is dat een heikel punt; de kinderen, ach nee, die missen ze niet. Maar de kleinkinderen...
Het is heerlijk weer en we nemen de strandlakens en de scrabble mee naar het 200 meter verderop gelegen zandstrand. Een hapje en een drankje erbij, en na het spel even de ogen sluiten om het strijdverloop te overdenken, wat wil je nog meer!
En 's avonds bakken we friet. Ovenfriet. Gewoon, op de grill. Frietjes, zo besluiten we, met bietjes.
Deze week is het Halloween, Allerheiligen en Allerzielen. Dus liggen de winkels al wekenlang vol met uitgeholde en hologende pompoenen, met botten bestikte kledij, heksenhoeden, zwarte maskers en andere doodsschrikaanjagende prullaria, en zijn de kerkhoven op z'n mooist. Wanneer je in Spanje een bloemen- en plantenzaak bezoekt, is die vooral gevuld met kransen en toeven voor de nabestaanden; een boeket voor moeder geef je haar pas als ze in het graf ligt, zo lijkt het. Met allerzielen zijn de stapelgraven en gedenknissen hier dan ook bedolven onder een overvloedige bloemenweelde.
Het was natuurlijk al even te verwachten, maar op vrijdag is het zover. Mieke's laptop weigert definitief om op te starten. Gelukkig hebben we bijna alle bestanden al vooraf gekopieerd; ditmaal zijn we niet wekenlang foto's kwijt! Op zaterdag proberen we nog enkele uurtjes om de boel aan de praat te krijgen, maar alle pogingen blijken nutteloos. De vaste schijf is definitief naar de filistijnen. Na het weekend halen we de professionals erbij.