wijzijnerwegvan
in week 43...

Maandag belooft een mooie en warme dag te worden, dus maken we 's middags tijd voor een wandeling door het oude centrum van Cambrils. We slenteren enkele uurtjes door de nauwe en verlaten straatjes: het is tenslotte drie uur en siësta; alle Spanjaarden die niet in de horeca werken, hebben genoten van een uitgebreide met wijn besprenkelde lunch en hebben de ogen gesloten voor een tukkie. Ondanks het feit dat we de afgelopen jaren al vele maanden in deze contreien hebben doorgebracht, kunnen we er maar niet aan wennen dat heel Spanje tussen half twee en half vijf gesloten is...
We bezichtigen Reus, een stad die vooral bekend is als geboorteplaats van Gaudi, de man die Barcelona een ander aanzicht gaf en er een schitterende, nog altijd in aanbouw zijnde, kathedraal neerzette. Ook al heeft Gaudi geen enkel gebouw in Reus neergezet, zijn tijdgenoten hebben dit weer wel gedaan. Door de stad heen slingert de zogenaamde Modernistenroute langs tientallen gebouwen die in het begin van de 20e eeuw zijn opgetrokken, veelal in Art Nouveau stijl.
Onderweg lunchen we gelegen in de ligstoelen van het Plaça Llibertat.
Wanneer Jan 's ochtends gaat douchen, treft hij een bekend gezicht. Tot nu toe is dat doorgaans wel het geval, maar ditmaal niet in de spiegel! Negen jaar geleden ontmoetten we Bert en Anneke, tijdens onze eerste overwintering in Marbella! Ze kamperen hier al bijna een week, zo blijkt, en trekken over enkele dagen weer verder. Hadden we elkaar bijna gemist!
Op de camping staat naar schatting een duizendtal moerbeibomen. Deze fraaie schaduwschenkers hebben voor een kampeerterrein toch twee fikse nadelen. De boom wordt niet echt snel hoog en de lage takken zorgen voor tientallen schades aan campers en caravans (ongelofelijk hoe onvoorzichtig sommigen manoeuvreren). En als de moerbei een jaar niet wordt gesnoeid dan komen er moerbeibessen, die de hele zomer een kleverig tapijt vormen op de bodem. Om dat laatste te voorkomen, begint de camping deze week met snoeien, een langdurig en arbeidsintensief project! Ten zuiden van Cambrils ligt Mont-Roig Bahia, een urbanization met een zandstrand. We fietsen er (jawel) op zondag naar toe, en kijken even rond. Een verwoeste bunker herinnert nog aan woeliger tijden, voor de rest is eind oktober duidelijk geen tijd meer om je onder te dompelen in de woelige baren.
Ook deze week leren we weer wat weerkundige weetjes: een wind uit het binnenland brengt vliegen, een wind van zee brengt (Sahara)zand. Het is toch ook altijd wat!