wijzijnerwegvan
in week 29...

Op maandagochtend is het markt, in Caussade! Het blijkt druk bezocht en gezellig, met op het plein alle non-food - waaronder natuurlijk de nodige hoedenkramen - en in de nauwe straatjes van de oude stad worden levensmiddelen verkocht: streekproducten, baguettes, groente, fruit, vlees, vis, kip, kostelijke kazen en snoep, kortom, alles wat eetbaar is kun je hier op de kop tikken - voor een prikkie, zo vinden wij.
's Middags zijn vanwege het festival de twee nog bestaande hoedenfabrieken voor het publiek toegankelijk, en daar hebben wij wel oren naar!
Allereerst bezoeken we Willy's Paris. Tenminste, we proberen het, maar we stuiten in eerste instantie op een gesloten deur: de fabriek is aan het lunchen. Als we ons een half uurtje later opnieuw vervoegen, kunnen we naar binnen: twee grote vertrekken waar hoofddeksels in alle kleuren, maten en modellen te koop worden aangeboden. De receptioniste / telefoniste wenkt ons door - en dat we vooral goed rond moeten kijken. We dwalen een tijdje tussen de hoeden om dan te belanden in een knus ateliertje, waar een drietal dames een naaikransje vormen. Die vinden wat afleiding duidelijk wel leuk, poseren bereidwillig voor enkele foto's en gaan daarna druk keuvelend verder met hun bezigheden: ze maken hoeden. De naaimachines ratelen en er wordt lustig geknipt, gezoomd en gevlochten. Gezellig, zo vinden wij! Een poosje grasduinen we tussen de hoeden op zoek naar unieke, vreemde, fraaie of kleurige exemplaren, daarna wandelen we naar de tweede hoedenfabriek. Crambes blijkt van een heel ander kaliber. Hier is duidelijk sprake van een fabriek; meters magazijnen, lopende banden, kolossale machines, en in plaats van drie vlijtig naaiende modistes zijn hier al snel een honderd werknemers aan de slag: efficiënt, gestroomlijnd, met een scherp oog op marges en kosten. En een eigen verkoopruimte, die blijkt er niet te zijn. Met gepaste trots wordt ons verteld dat in deze fabriek de échte Indiana Jones hoed, het handelsmerk van Harrison Ford in de gelijknamige speelfilms, is vervaardigd! We leren hier alles van de hoed en de rand, maar wij zouden wel weten waar wij ons het beste thuis zouden voelen.
En op maandagavond wordt een Bal Musette met Daniel Rebel aangekondigd. Als we gaan kijken op het plein, blijkt het een dansavond voor de oudere inwonders van het stadje te zijn. Het aanwezige publiek heeft veelal zelf gezorgd voor klapstoeltjes zodat ze de vermoeiende avond vol foxtrotten en Weense walsen over de houten plankieren goed kunnen doorstaan! We zijn gepast onder de indruk van alle energie die hier wordt aangewend, al laat de danskunst soms te wensen over...
De camping beschikt niet over wifi, dus begeven we ons naar de in een buitenwijk gelegen welbekende hamburgerketen. Daar is inderdaad internet, maar het is traag, en bovendien kunnen we onze website niet updaten! Op het Office du Tourisme vragen we de vriendelijke en welwillende dames naar een mogelijkheid om het wereldwijde web te bezoeken. Er is een internetcafé in het stadje, zo blijkt. Wat de dames ons niet vertellen, maar wat wij de volgende ochtend toch ontdekken, is dat de stad beschikt over een welhaast gloednieuwe bibliotheek, en dat daar gratis en voor niets wifi wordt aangeboden! Voorlopig zijn we digitaal weer helemaal onder de pannen!
In de Ierse pub aan het plein treedt op zaterdag een bandje op, Nashville Cats, en wederom valt ons de zeer gebrekkige uitspraak op van de ten gehore gebrachte Engelstalige nummers.
En op zondag sluiten we de week af met een brocante! Een gezellige tweedehands dan wel antiekmarkt, waar het aangenaam snuffelen is!