wijzijnerwegvan
in week 26...

Er staat veel wind, deze week. En die staat precies op de voortent. Nu kan die normaal gesproken wel een windstootje hebben, maar deze camping ligt zo dicht bij het strand dat de zandbodem even rul is. Een haring inslaan heeft niet veel nut; met je pink trek je die zo weer eruit. Reden waarom we alle tentflappen hebben vastgenageld met flessen tap- of bronwater, cider, wijn, een wielslotketting, de gereedschapskist, stukken rots en andere zware of zwaar lijkende voorwerpen. En dan nog verwachten we half en half telkens als we van huis zijn gegaan, dat er bij terugkomst nog slechts enkele fragmenten voortent aan de caravan vlaggen... Uiteindelijk parkeren we onze bus maar pal vóór de deur en in de luwte van onze stoere HiAce blijkt de tent goed te toeven!
We gaan vakantie vieren en bezoeken samen met Huub enkele kuststadjes aan de Côte Vermeille.
In Port Vendres ligt een werkelijk gigantisch zeiljacht afgemeerd. Veder kenmerken de kades zich door een opvallend gebrek aan respect voor voetgangers. We zien in Frankrijk wel vaker dat er bij het aanleggen van wegen helemaal geen rekening wordt gehouden met wandelaars. In Port Vendres zijn wel degelijk voetpaden aangelegd langs de kades, en die worden ook netjes aangeduid met borden. De automobilist lijkt er echter van overtuigd dat de borden met een wandelend mannetje aangeven dat hier een parkeerplaats wordt bedoeld; alle paden staan vol met auto's, en kennelijk heeft de gendarme al jaren geleden elke poging opgegeven om hier verandering in aan te brengen.
Saint Cyprien heeft op twee na de grootste jachthaven aan de Middellandse Zeekust, en dat is dus niet te zien; het havengebied strekt zich ver van het centrum uit en slechts een klein gedeelte is zichtbaar voor de door het stadje gaande bezoeker. We zien een kleine kermis en wandelen over een lange pier die de havenmonding beschermt tegen een al te woelige zee.
Collioure is veruit de leukste kustplaats; langs de boulevards wisselen stranden, havens, kerk, kapel en kasteel elkaar af en zorgen samen met de duizenden lopende dan wel liggende toeristen voor een afwisselend en boeiend schouwspel. En het openbaar toilet heeft zonder twijfel het mooiste uitzicht van al het sanitair in Frankrijk!
Ook het achterland is zeker een bezoek waard! Castelnou is een piepklein ommuurd stadje waar het ene na het andere huis bewoond wordt door kunstmakers. Vooral de heks heeft een fantasie- en poezenrijk établissement!
We bezoeken het fort van Salses, op de oude grens van Spaans Catalonië, een massieve, lage massa steen en aarde, ontworpen om kanonnenvuur te weerstaan.
Even verderop aan het meer van Leucate ligt, jawel, Leucate; een dorp dat uit de anonimiteit wordt gehouden door de honderden surfers die hier op het meer hun sport komen beoefenen en door de ruïne van het Kasteel van Leucate van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over de streek.
En bijna elke avond kijken we één of twee uitzendingen van het Belgische feuilleton Het Eiland, een serie die ontegenzeggelijk aantoont dat Vlamingen een geweldig gevoel voor humor hebben!