wijzijnerwegvan
in week 15...

We resideren in Les Pradeaux op Le Grange Fort, een heus kasteel inclusief kantelen, slotgracht en torens. Het Nederlandse echtpaar vertelt ons dat ze het château 27 jaar geleden als ruïne hebben gekocht en toont ons met terechte trots hoe mooi het is opgeknapt. Door de kale bomen kunnen we zo vroeg in het jaar vanaf onze standplaats nog volop genieten van fraaie vergezichten over de vallei van de Allier.
Het is er fantastisch toeven, maar het aanhoudende druilerige weer doet ons besluiten ons boeltje op de derde dag in te pakken. We trekken verder zuidwaarts naar Agde, aan de Franse zuidkust. En als we uistappen voor de poort van ons nieuwe verblijf worden we zonder verdere inleiding omarmd door de zomer! Yes! Gevonden! Handschoenen, dassen en jassen worden opgeborgen, bermuda's, shirts en sandalen worden uit kasten en kisten opgediept. Een verfrissend briesje in plaats van een gure wind. En waar o waar hebben we laatst ook al weer de zonnebrandolie gezien?
We leren al snel de overige campingbewoners kennen, waaronder twee poezen die onafscheidelijk blijken. Geef je de één brokken, dan staat de ander binnen een minuut ervan mee te genieten, en vice versa. Wij vinden het altijd weer amusant, de capriolen die onze besnorhaarde vrienden verzinnen...
De volgende dag hernieuwen we na bijna een jaar de kennismaking met een andere graag geziene gast, de Middellandse Zee. Azuurblauw als altijd ligt hij onder de warme zon uitnodigend te glinsteren. Het strand ligt er nog verlaten bij en behoudens wat vissers en surfers die zich afdoende hebben gehuld in water- en kou-werende kledij, voelt geen enkele toerist zich geroepen in zee te gaan.
De boulevard van Le Grau d'Agde, één van de drie plaatsjes die samen Agde vormen, blijkt toe te zijn aan groot onderhoud en is een wirwar van kuilen, sleuven, draden, zand- en puinhopen, pallets vol stenen, tegels en hout en mensen en machines die er weer iets moois van gaan maken. In de toekomst. En niet direct de nabije toekomst lijkt ons, als we het werktempo aanschouwen.
Maar wij begrijpen dat wel...