wijzijnerwegvan
in week 11...

De week begint - alweer - met sneeuw. Samen met de koude wind zorgt die ervoor dat de hoop op een vroeg invallende lente voorlopig wordt bevroren.
In ieder geval is het mooi fotoweer; wederom tijd voor enkele lange wandelingen door de omliggende bossen en heidevelden. Want het blijft boeiend, zo'n sneeuwwereld.
Op woensdag hebben we een nieuwe paus. En diezelfde dag breekt de zon door en treedt de dooi in. Jammer genoeg voor de katholieke kerk kunnen we geen oorzakelijk verband aantonen; dat zou nog eens een ledenwerfactie zijn!
En langzaam maar zeker begint ook onze volgende etappe vorm te krijgen. We gaan de zon opzoeken, zo roepen we steeds, en begin april moet je daarvoor naar het zuiden. En gelukkig vinden we nog plekjes genoeg waar we nog nooit eerder onze tent hebben opgeslagen!
Naarmate de plannen vastere vormen aannemen wordt het ook weer tijd om iedereen gedag te zeggen; traditioneel nemen we afscheid van een aantal familieleden met een gezamenlijke lunch in een gezellig restaurantje in het dorp, lekker naast de open haard.
Dan over een bakker met hart voor zijn klanten. Op vrijdag stappen we om vijf minuten over zes vrolijk de bakkerij binnen. Aan de vriendelijke man achter de toonbank vragen we om een abdijstokbrood, een knapperig vers en rijkelijk van granen voorziene lekkernij. Geen probleem, zo zegt de bakker, maar dan moeten we dat nog wel even afbakken. En dat duurt een kwartiertje. Ook geen probleem, zo melden wij op onze beurt, dan gaan we eerst wel even de andere boodschappen doen. Zijn we over een uurtje terug. De man kijkt nu ietwat bedenkelijk. Nou, dat wordt moeilijk, zo vindt hij. We zijn namelijk al vijf minuten gesloten...
Op zaterdag rijden we naar Petie en John, die we in het tweede jaar van onze reis in het Griekse Gythion ontmoetten, en die tegenwoordig in Nijmegen resideren. We kletsen genoeglijk bij, terwijl de ene na de andere culinaire dis ter tafel komt. Zij zijn ook al jarenlang bezig hun leven anders in te richten, en druk doende belangrijke knopen door te hakken. Leuk om te horen hoe ze hun leven mooi maken.
In het kader van ´doe op zondag wat iedereen in de omgeving doet´ rijden we naar Postel, in België. In een fraaie, bosrijke omgeving staat de ommuurde norbertijner abdij, waar nog als vanouds bier wordt gebrouwen. Er wordt kaas gemaakt, er worden broden gebakken en in de kolossale kruidentuin kweken de monniken de ingrediënten voor hun medicinale poeders, pillen en drankjes. We vinden er monnikenpeper, blauwe monnikskap en de gezegende distel. Verder capucienenbaard, kardinaalsmuts en heilige boontjes. En ook het genadekruid tiert hier welig! Maar de absolute topper onder de attracties van de abdij blijkt als we na het bezoek nietsvermoedend even de bijbehorende parkeerplaats oplopen! Daar staan naast elkaar wel vijf frietkotten opgesteld, waar honderden gegadigden, Nederlanders en Belgen broederlijk door elkaar, hun zondagse vette hap staan te verorberen. Ook religie gaat kennelijk door de maag!