wijzijnerwegvan
in week 50...

Het is december en Sinterklaasweek - voldoende reden voor moeder natuur om enkele winterse aanvallen uit te voeren. Op maandag valt enkele centimeters sneeuw, wat 's avonds alweer wegregent. De NS is natuurlijk toch in paniek, maar Sinterklaas en Pieterbaas lijken hun sneeuwschoenen op de stoomboot achter te kunnen laten. Totdat het op Sinterklaasavond opnieuw gaat winteren, maar onze goedheiligman verzaakt niet - alle cadeautjes worden netjes op tijd bezorgd! De volgende dag dooit de witte deken, om op donderdagnacht terug te keren; dit keer wel tien centimeter, wat op zondag weer is gesmolten - een week vol kwakkelwinter.
Een passende week om winterse kost te eten. We halen een pond spruitjes, en bekokstoven een geweldig lekkere, nieuwe ovenschotel. En terwijl de wereld zijn kleur verliest en terugvalt op zwart-wit vieren wij 5 december traditiegetrouw met een Sinterklaasfilm. In kleur; Bennie Stout, ditmaal. Een mooie scène: alle stoute kinderen die in de traditionele juten zak in het ruim van de stoomboot bungelen. Alien is er niets bij!
De schoorsteenveger wil zijn auto keren en rijdt zich vast in de sneeuw! Als we de afgelopen jaren twee dingen hebben geleerd qua chaufferen dan zijn het de volgende gouden regels: rijd nooit een centimeter meer dan strikt noodzakelijk achteruit, en rijd nooit een centimeter meer dan strikt noodzakelijk door de sneeuw. Gelukkig volstaat dit keer een duwtje om de auto weer op het goede spoor te zetten.
En als we op zaterdag terugkeren van een winterse boswandeling worden we aangesproken door een Roemeense automobilist, zo vermoeden wij. We begrijpen dat hij op zoek is naar een goed visrestaurant, en verwijzen de man naar de grotere dorpen. Maar al na enkele ogenblikken heroverwegen we dat. Hij wil geen vis, hij wil feest. Uiteindelijk zoekt hij de feestzaal die naast onze camping aan de weg ligt! En die weten we ook in het Roemeens wel te duiden! Tenslotte hebben we gebarentaal van niemand minder dan de Italianen geleerd! Prego!