wijzijnerwegvan
in week 49...

Eindelijk is het deze week dan zover! Na meer dan anderhalf jaar is onze in 2011 in Beekbergen aangeschafte gasfles leeg. Onze gaskosten voor het afgelopen jaar bedragen daarmee 1,37 per maand; een heel verschil met 8 jaar geleden, toen we nog 90 euro per maand betaalden aan Intergas...
We zoeken al geruime tijd enkele schroefjes voor het frame van het voorraam. Diverse doe-het-zelf zaken en caravandealers hebben we reeds geraadpleegd, maar tot nu toe krijgen we overal nul op ons request. En zo bijzonder zien ze er toch niet uit! Zouden we echt naar Zweden, het thuisland van onze Polar, moeten rijden voor zes schroefjes?
We begrijpen er niets van. Echt helemaal niets. Vlakbij onze camping is een wandelroute over de heide uitgezet. Met frisse blauwgeverfde paaltjes. Een kilometer of zes genieten van het momenteel erg natte landschap. Voor de tweede keer ondernemen we een poging om de rondwandeling te voltooien, en wederom raken we het spoor bijster. We vermoeden nu dat er twee blauwe routes door elkaar heen lopen; kennelijk was er nog voldoende blauwe verf voorradig. Maar we geven niet op! Volgende keer weer.
Een nichtje van ons heeft wat te vieren, en stelt een gezamenlijk etentje voor tijdens hun weekendje Tilburg. Dat vinden wij een goed idee. Met z'n vijven schuiven we aan bij restaurant Langeboom, naast de piano, waar we tafelen tot er één jarig is.
Toen we begonnen met onze rondreis is onze lopende administratie opgeslagen in een verhuisdoos bij familie. En nu, ruim acht jaar later, maken we van ons verlengde Nederlandse verblijf gebruik om alles eens door te nemen. En kilo's papier weg te gooien...
Intussen nadert Sinterklaas met rasse schreden. En wij zien man en paard nog niet zo eentweedrie over ons caravandak vlieden. Morgen maar eens gaan praten met de overbuurman. Een schoorsteenveger, volgens zeggen, en deze beroepsgroep moet bij de sint toch in een heel goed blaadje van het grote boek staan...