wijzijnerwegvan
in week 33...

Het kan bijna niet anders of we hebben er deze week lui uitgezien. Een andere verklaring hebben we niet. Zoals zo vaak, kuieren we getwee van de boerderij naar het dorp om brood te kopen. We zijn amper de hoek omgeslagen of er stopt een auto met een dame achter het stuur die vraagt of we een lift willen! Dat is ons nog niet eerder overkomen. En echt, we hebben geen vinger uitgestoken, dus ook geen duim! Wij leggen vriendelijk uit dat we graag willen wandelen en onze conditie er wel bij vaart, waarop de mevrouw haar weg vervolgt. Een uurtje later wandelen we met onze inkopen door de motregen terug van het dorp naar de boerderij. 'Nu het regent kunnen we wel een lift gebruiken, maar nu zie je ze niet!' verzuchten we. En prompt stopt er andermaal een auto naast ons. Of we misschien een lift willen. Ditmaal blijkt het de buurvrouw te zijn. Waarna wij ons afvragen wat er vandaag zo anders is ...
Traditiegetrouw bezoeken we op dinsdag Palm Parkies, waar we door een programmawijziging de Time Bandits krijgen voorgeschoteld. Van oudsher zeker geen favoriet van ons, en vanavond horen we nog eens waarom dat was. Tsja. Maar gelukkig blijft Palm Parkies Palm Parkies! Het is gezellig, overal om ons heen treffen blije mensen elkaar, we nemen een palmpje, pellen wat pinda's en hebben een genoeglijke avond.
De schade-expert komt bij ons langs om de in Frankrijk opgelopen schade aan één van de disselbalken van de caravan te aanschouwen, en besluit dat die moet worden vervangen.
We krijgen een logeetje en we besluiten om samen het Textielmuseum in Tilburg te bezoeken. Acht jaar geleden waren we er ook al eens met z'n drieën, en wij houden van tradities. Bovendien hadden we toen tijd te kort om de damastweverij te gaan zien. In het museum verwonderen we ons over de complexiteit van de tentoongestelde weefgetouwen waar aan de ene kant duizenden aaneengeknoopte touwtjes, sommige met allerlei voor ons onduidelijke doelen, ingaan en aan de andere kant een fraai, damasten tafelkleed uitkomt! Magisch, zeker als we de ponskaarten bekijken, die honderd jaar vóór de introductie van de computer bij het weven werden gebruikt. En we bewonderen de blootste jurk ooit geweven; over een niemendalletje gesproken...
's Avonds zitten we om het kampvuur in het zwerk te staren, wachtend op vallende sterren die dezer dagen in grote getale waarneembaar zouden zijn. Terwijl onze gast de ene na de andere ster ziet vallen, blijven onze wensen het eerste uur onvervuld. Daarna... zien ook wij sterretjes. Een miljoen euro? Nieuwe caravan? Nooit meer verkouden? Nee, we houden het nog even voor ons...