wijzijnerwegvan
in week 20...

Een fikse regenbui in combinatie met een verkeerd gehangen verlengsnoer zorgt ervoor dat om 23:30 de stoppen doorslaan. De camping is al in diepe rust gehuld, en de stoppen zitten achter slot en grendel, dus rest ons slechts een vroege nachtrust. De volgende dag bezoeken we Gannat, een typisch klein Frans stadje waar deze dag vanwege een lokale katholieke feestdag diepe rust heerste. Kasteel en kerk zijn slechts een snelle blik waard en de volgens de folder van het Office du Tourisme beroemde Lanterne du Mort is slechts het zoveelste monument voor de gevallenen uit de Eerste Wereldoorlog. In het lokale parkje ontdekken we de echte, plaatselijke attractie, een keileuk kabelbaantje waar we zeker een kwartiertje zoet mee spelen!
We reizen verder naar het noorden en de regen in, zo lijkt het. Eén bui, die dan wel de hele dag doordreint. Als we arriveren in Sézanne tussen de koolzaadvelden is het dan ook nat; op de beschikbare standplaatsen getuigen diepe moddersporen van eerdere pogingen om een caravan of camper in of uit te parkeren. Ook wij kunnen al snel niet meer voor- of achteruit! De te hulp geroepen campingbeheerster deelt ons mee dat er geen tractor meer beschikbaar is, en dat we er op eigen kracht uit mogen laveren. Onze opmerking dat dit wel ten koste zal gaan van de fraaie grasvelden wordt met een laconiek gebaar afgedaan als onbelangrijk - een unicum onder de campingbeheerders! We trekken achteruit een spoor van vernieling over de grasmat tot we weer vaste grond onder de banden hebben en laveren vervolgens wat voorzichtiger een nieuwe standplaats in, ervoor zorgend dat de achterwielen van onze trekauto op het asfalt blijven.
De volgende dag laat de zon zich zien en trekken we naar het stadje, waar we bij het Office du Tourisme een rondwandeling scoren. Als we braaf naar één van de bezienswaardigheden kijken, een oude zonnewijzer, worden we aangesproken door een oude man die uit het raam hangend ons toeroept dat we de verdere stadswandeling wel kunnen staken; het enige wat er in het stadje te zien is zijn vuilnisbakken, zo verkondigt hij gedecideerd!
Een laatste etappe brengt ons tenslotte naar ons eigen land, waar we neerstrijken bij de boer. We kunnen ons nog één dag inhouden, maar dan lonkt de beste friettent van Nederland! En hij smaakt ons weer best!