wijzijnerwegvan
in week 52...

Even ten noorden van onze camping ligt een piepklein gehuchtje van ongeveer 40 huizen, pal aan zee. Torre de la Sal, genoemd naar een middeleeuwse wachttoren, was vroeger een vissersdorpje, blijkens de twee boten die nog op het strand liggen. Maar dat was vroeger; nu zijn nog enkele optrekjes bewoond, in de winter. De rest is in gebruik als vakantiehuis en dus verlaten, in deze tijd van het jaar; ook het plaatselijke restaurant is enkele maanden gesloten. Vlak achter het dorpje ligt een gigantische parkeerplaats, nu af en toe bezet door een eenzame camper, en daar weer achter staan drie grote appartementcomplexen. Aan het stratenplan en de reeds geplaatste lantaarnpalen te zien zal hier in de nabije toekomst nog wel meer verrijzen. Of heeft de economische recessie ook hier toegeslagen, stokken de plannen bij de drie reeds aanwezige kolossen en blijft de overige infrastructuur slechts bestaan als troostelos bewijs van de ongewisheid van onze economie?
Marina d'Or is niet gebouwd om er te wonen maar om er met het hele gezin vakantie te vieren; vele koopappartementen, geen grote uitgaanscentra, veel speelgelegenheid en mini-pretparkjes, veel groen. De publieke ruimte is aangenaam aangekleed - fraai gevormde mozaiekbanken onder tropische beplantingen nodigen alom uit tot genoeglijk verpozen.
Wij gaan op zoek naar een logeeradres voor onze familie, die de eerste week van het nieuwe jaar met ons gaat doorbrengen. We verheugen ons er nu al op! Nu nog een leuk stekje vinden. De bungalows op de camping hebben allereerst onze aandacht, maar ze blijken sober ingericht en ongezellig. Vooralsnog onze zoekradius maar eens gaan uitbreiden.
Verder maken we er een rustige week van, zo in de aanloop naar de kerst. Overdag wandelen we langs het strand of spelen een potje Carcassonne in de zon, 's avonds kijken we wat kerstfilms uit de oude doos, toen het leven nog simpel was en rustig voortkabbelde. Of heeft het leven dat eigenlijk nooit gedaan, zo rustig voortkabbelen?