wijzijnerwegvan
in week 49...

Langs het Canal du Midi lopen we naar Malpas, waar een wandeling is uitgezet rondom de heuvel met bovenop het Oppidum d'Ensérune, een oude Frankische burcht. Zoals wel vaker, is de route wisselend aangegeven: op een doorgaande weg zonder zijpaden staat om de honderd meter een gele pijl en bij een kruispunt is in geen velden of wegen een pijl te bekennen. Je kunt er geen peil op trekken! Gelukkig kun je op een route rondom een heuvel niet al te veel verdwalen. En onderweg hebben we een mooi uitzicht over het in taartpunten verdeelde, drooggelegde Meer van Montady.
Op 1 december laten we het Franse land en de herfst achter ons en rijden naar Sitges, in Spanje. We glijden zo de zomer weer in, we kunnen zelfs weer buiten eten! En dat we niet meer in Frankrijk zijn, blijkt al gelijk op de camping: binnen vijf minuten zien we vijf zwerfkatten tussen de caravans drentelen. Wij staan op het ruime gedeelte dat bestemd is voor passanten, maar het overgrote deel van de camping is bestemd voor vaste staanplaatsen. Rij na rij met kleine plekjes, waar behalve een caravan plaats is ingeruimd voor een veelal overdekte parkeerplaats voor de auto, een voortent, een kooktent, een luifel of feesttent, en links en rechts nog een slaaptentje voor de kinderen. Voor zover er dan nog plek over is, wordt die gevuld met een extra koelkast, een grote watertank, een speelgoedhuisje of een glijbaan voor de kinderen. En daarnaast heeft de buurman een soortgelijke wirwar aan bouwsels opgericht. De Spaanse kampeerder lijkt een hekel te hebben aan lege ruimte...
Langs de stranden van Sitges loopt een kilometerslange boulevard waar het op zondag een drukte van belang is met flanerende Sitgenezen. Enkele muzikanten zijn aanwezig om de dag luister bij te zetten, van een violist wiens instrument zo in Star Wars kan worden gebruikt tot een Schot (denken wij) met een doedelzak. Een straatartiest blaast gigantische zeepbellen en scoort daarmee vooral onder de jeugd. De verschillende stranden langs de promenade zijn van elkaar gescheiden door golfbrekers, en op één ervan heeft een kolonie katten tussen de gigantische rotsblokken een tehuis gevonden. We vermoeden dat ze wel gevoerd worden; eenderde van de bevolking bestaat hier uit buitenlanders en die willen zo'n taak nogal eens op zich nemen. Verschillende kooplui van Afrikaanse origine hebben op de plavuizen een deken of gordijn uitgerold waarop ze hun koopwaar aanbieden: horloges, tassen, zonnebrillen, kettinkjes, ringen en mannenondergoed.
Heerlijk, om na ruim een jaar weer eens aan de kust te zijn!