wijzijnerwegvan
in week 46...

Het waterpeil in de rivierbedding langs de camping begint gelukkig deze week weer te dalen. Hans en Yvonne houden de waterhoogte ook in de gaten en spotten op een ochtend een ijsvogel bij de rivier! Bewapend met fototoestel bezien we vervolgens meerdere malen daags de vogelpopulatie langs de waterlijn, maar verder dan een paar eenden komen we niet...
Hans en Yvonne zijn ook de trotse bezitters van een frituurpan! Al hebben we voldoende weerstand geboden om zelf een dergelijk apparaat aan te schaffen, nu kunnen we de verleiding niet weerstaan en schaffen een grote tweekilo zak diepvriespatat aan, waar we gevieren korte metten mee maken. Eén van die simpele geneugtes die ware voldoening geven: lekkere frieten!
Op donderdag schenken we Hans en Yvonne nog een pleur-op bakkie, waarna zij richting Spanje vertrekken.
We bezoeken Rustrel, de Provençaalse Colorado, zo genoemd vanwege de ook hier aanwezige okerrotsen. Een aantal wandelingen doorkruist het gebied, en voorzien van een plattegrondje volgen we een uitgezette route die ons langs de Feeënschoorstenen en de Sahara voert. Dat er heel wat regen is gevallen, de afgelopen week, dat is onderweg te merken! Sommige paden zijn veranderd in kleine riviertjes en de route is nagenoeg nergens vlak, maar ondanks Jan's lichte handicap (die enkelbanden, altijd maar weer die enkelbanden...), genieten we van de prachtige natuur en de fraaie, kleurige rotswanden en waterlopen. Ietwat verbaasd kijken we toe hoe enkele stelletjes met kinderwagens zich aan dit parcours wagen! Met een snelle blik overtuigen we ons van het feit dat er inderdaad baby's in liggen, en geen poppen! Om nog maar te zwijgen over de paartjes waarvan de dames zich kortgerokt en hooggehakt omzichtig een weg banen over de rotspartijen. Vlakbij Apt ligt volgens eigen zeggen het mooiste dorp van Frankrijk, Gordes. Vanuit een uitkijkpunt ligt het dorpje inderdaad wonderschoon gedrapeerd tegen een berghelling; alle huizen geschilderd in eenzelfde kleurtoon, de daken bedekt met gelijke pannen. Eindelijk een dorp waar een 'schoonheids'commissie zin heeft! De kleurige wandschilderingen (of is het toch behang?) van de Saint Firmin kerk zijn aan een renovatie toe. De forse hoeveelheid brandende kaarsen kan natuurlijk nog op een grote groep gelovigen duiden al denken wij dan al snel 'Wat hebben al die mensen uitgespookt dat ze zoveel goed te maken hebben?'...
We willen op de terugweg het Village des Bories te bezoeken, een heel dorp gebouwd met koud gestapelde stenen; ook de daken zijn daarmee bedekt! Wegwijzers leiden ons naar een parkeerterrein waarop een verdwaalde auto, en enkele campers; het is tenslotte al 17:00. Een bord wijst ons een smal weggetje, ingesloten door de voor deze streek typisch gestapelde muren van platte losse stenen waarvan ook de huizen zijn gestapeld. Op het handgeschreven bord staat een pijl, een voetganger en de tekst '3 km'. We overzien de aanwijzingen en besluiten met ons busje de smalle, bochtige maar duidelijk openbare weg in te slaan. Tenminste 4 kilometer verderop vinden we een piepklein parkeerplaatsje en onze bestemming; het was dus echt de bedoeling dat je als bezoeker een wandeling van zes tot acht kilometer maakt (je moet ook nog terug!) om deze attractie te bekijken!
Met nog meer dan 10 medekampeerders is het voor de tijd van het jaar nog druk op deze camping. Maar morgen gaat die echt het seizoen afsluiten; vandaag is het onze laatste dag, hier...