wijzijnerwegvan
in week 42...

Valréas is de hoofdstad van een oude pauselijke enclave in deze contreien en zeker een bezoek waard. Als gevolg van deze oude wortels hoort de streek niet bij de Drôme zoals de omliggende dorpen, maar is het een Vaucluse eiland. Deze bestuurlijke knoop houdt bijvoorbeeld in dat op de plaatselijke VVV geen informatie ligt over de omliggende dorpen, en dat ook de schoolvakanties anders vallen. De oude straatjes zijn charmant met allerlei leuke details in de gevels. We wippen even binnen in de Romaanse Notre Dame de Nazareth kerk, een somber ogend en donker bouwwerk met een aantal verrassende kunstwerken en kapellen; bovendien komt de organiste binnenlopen om een uurtje of wat te oefenen en hoewel we zeker geen orgelrepertoire hebben liggen, in een kerk dóét die muziek je wat. De stad beschikt ook nog over een kasteel, als je een 17e-18e eeuws bouwwerk tenminste nog als kasteel kunt betitelen. Maar ja, het ligt midden in de stad - de mairie zetelt er - dus landhuis kun je het ook niet noemen. De stad wordt bekroond met de oude donjon, de Ripert toren. De weg erheen wordt versperd door een afgesloten hek, in de diepe vensters ervoor vinden we een berg kattenbrokken - blijkbaar hebben we de plaatselijke voerplaats voor zwerfkatten gevonden. Het enige museum in het stadje gaat over karton. Niet zomaar karton, in Valréas zetelde de kartonfabriek die doosjes maakte waarmee de eitjes van de zijderups werden getransporteerd. Waarin een klein stadje groot kan zijn!
Rondom de receptie van de camping is het een waar kattenparadijs. De campingpoes heeft een maand of zes geleden een nest van zeven kittens gekregen, die druk bezig zijn de wereld te verkennen en die vlak naast de deur van de receptie dagelijks hun eten krijgen. Tegen zessen is het er dan ook een drukte van belang!
Reeds op onze vorige standplaats, een paar honderd kilometers noordwaarts, hadden we al vernomen: naar Nyons moet je gaan voor de markt! Die bleek op donderdag gehouden te worden en we vernamen dat de eerste kramen er reeds om half zeven 's ochtends al stonden! Wij zijn avondmensen, of zeg maar rustig nachtmensen, en wat een weldenkend mens zou bezielen om reeds om half zeven in de ochtend de markt te bezoeken zal ons voor altijd een raadsel blijven, maar blijkbaar gebeurt dat! Onze campingburen, zo vernemen we, staan de hele zomer reeds hier en werken in de ochtend op diverse markten, waaronder die van Nyons. En inderdaad, we treffen de buurvrouw kleumend achter haar kraampje dat op een - in de zomer felbegeerde - schaduwplaats staat, waar ze frambozen verkoopt. Ze is uitverkocht; de reden waarom ze er nog staat, is dat een aantal bakjes met frambozen nog moet worden opgehaald door de eerdere kopers.