wijzijnerwegvan
in week 41...

Het circus staat op de camping! De reclamemakers van circus Medrano hebben tegenover ons hun tenten opgeslagen. Overdag zijn ze op pad om Saint Etienne vol te hangen met posters en 's avonds zijn ze druk met het voorbereiden van de aanplakbiljetten en reclameborden voor de volgende dag. Om te zorgen dat ze daarbij voldoende licht hebben, is er een keukenstoel bovenop het caravandak geplaatst waarop een grote schijnwerper is bevestigd. Tot in de late uurtjes zijn ze aan het werk, en het resultaat aanschouwen we bij onze rondritten door Saint Etienne: aan bijna elke lantaarnpaal is een circusaffiche bevestigd, en op elke muur hangt niet één poster, maar soms wel een stuk of tien! Overdaad schaadt duidelijk niet, in de reclame!
In Saint Galmier is een bron waar je het natuurlijk bruisende mineraalwater van Badoit gratis kunt tappen. Het is een komen en gaan van dorstige inwoners die met kratten vol hun watervoorraad aan komen vullen. Wij verzamelen al onze lege flessen en vervoegen ons bij de bron. Nadat we onze voorraad in kannen en kruiken hebben, kijken we eens rond en lezen dat de bron enkel bestemd is voor inwoners van het dorpje. We overpeinzen even wat we hier nou van vinden - dat we de flessen mooi al hebben gevuld voor we deze mededeling lazen, dat we als kampeerders op de lokale camping ons tot de dorpsinwoners rekenen of dat we opeens toch geen Frans kunnen lezen...
We belopen de smalle, steile straatjes, trappen en steegjes van Saint Galmier met enkele fraaie 15e eeuwse woonhuizen, de onlangs opgeknapte kerk en de mairie aan het centrale marktplein en ontdekken een poes die zich in een bak met te koop staande kleding heeft genesteld en het duidelijk naar de zin heeft. Pas als we het beestje van vlakbij fotograferen, opent hij één oog; gunt ons een onverschillige blik, gaapt even en slaapt weer verder op de warme, wollen dassen.
Op weg naar onze nieuwe standplaats passeren we de Col de la République, met erna een afdaling van 7% over 10 kilometer. Ervaren caravanrijders als wij zijn, zijn we toch blij als we heelhuids beneden staan met nog steeds werkende remmen.
We arriveren in Saint Pantaléon les Vignes waar we kamperen bij een heuse wijnboer en worden verwelkomd door onze vrienden Nel en Frans. We merkten het al, de laatste 30 kilometers, maar hier in de Drôme waait de mistral! De koude noordenwind doet ons al snel de beschutting van de caravan opzoeken... Wind of geen wind, de dag erop maken we gevieren een wandeling door de wijnvelden, bossen en heuvels. Onderweg stuiten we op een vijftal gemaskerde en zwaar bewapende jongelui. Terwijl we overwegen of we onze camera's, portemonnees, ringen en horloges moeten overhandigen, zwaaien ze lachend met hun handen. Ze zijn verwikkeld in een oorloggspel! Ze schieten enkel op elkaar, en met plastic kogels, zo verzekeren ze ons. De vijand ligt een paar honderd meter verderop in hinderlaag bij de brug, zo waarschuwen ze ons alvast, bij de Columbiaanse vlag die ze moeten veroveren. Krijgshaftig poseren ze voor enkele foto's, daarna gaan ze weer druk overleggen over de te volgen strategie. Om er maar eens een slag naar te slaan; het kan natuurlijk ook gaan over de verovering van de plaatselijke dorpsschone...