wijzijnerwegvan
in week 40...

We gaan op herhaling in het Musée des Beaux Arts en verliezen ons weer in al dat moois. We worden dan ook als laatste gasten buitengezet; in elke zaal die we verlaten sluiten achter ons de vensters en gaat het licht uit en tegen de tijd dat we bij de uitgang arriveren loopt er een hele schare suppoosten achter ons aan...
Op dinsdag besluiten we alles te gaan bezien wat we willen zien maar nog niet hebben gezien. De triomfboog op de Place Darcy is eigenlijk geen tweede blik waard, de monumentale Fontaine de Jeunesse in de Jardin Darcy staat droog, de Hallen zijn weliswaar geopend maar alle neringdoenden hebben hun koopwaar meegenomen en de laatste heeft het licht uitgedaan, de in de reisgids geroemde leuke gevels blijken niet echt fotogeniek en de fraaie, kleine binnenplaats in de Rue des Forges wordt juist als wij daar aankomen overvallen door een grote groep druk en luid pratende Italianen. Soms heb je van die dagen...
We verhuizen deze week naar Saint Galmier en nemen zoals gewoonlijk niet de snelweg; we genieten van de dorpsinkijkjes onderweg - een fontein, een kerkje, een mairie, een pleintje, de verzamelde oude mannen op de jeu-de-boules-baan.
Een nieuwe camping en een nieuwe achterbuurman, een sportief ogend type van een jaar of 65. In een tent, zo denken wij eerst. Het tentje blijkt echter een koelkast te huisvesten, en slapen doet hij in zijn auto. Elke dag, tegen half een, komt zijn vriendin aanrijden; elke dag in een autootje van een andere kleur. Ze blijft nog voor het diner, maar tegen half zeven vertrekt ze gezwind. Een buitenechtelijke relatie? De kinderen mogen het niet weten? Wij gissen naar het achterliggende verhaal. En dat laten we zo ... dat is wel zo leuk.
We rijden naar Saint Etienne, naar het Musée d´Art Moderne. Jammer genoeg wordt het halve museum juist heringericht voor een nieuwe tentoonstelling, maar er blijft genoeg moois over. Het expressieve kleiwerk van Damien Cabanes, de geschilderde vakantiekiekjes van Thierry Gruas en de Chinese aquarellen van Pizzi Cannella boeien ons. In het museum mag niet worden gefotografeerd, zo vertellen enkele borden. Om toch later een geheugensteuntje te hebben maken we wat foto's met de kleine camera; de spiegelreflex maakt teveel geluid om onopgemerkt te gebruiken. Een groepje Japanse toeristen begrijpt blijkbaar de betekenis niet van een camera met een groot rood kruis erdoor en fotografeert per zaal uitvoerig alle kunstwerken. En geen enkele suppoost slaat alarm... Tja, dan gaan wij ook los en nemen alsnog onze spiegelreflex ter hand. Wel zo fraai!
Het Cité du Design is een beroemd museum voor toegepaste kunst, en we hebben een stadsplattegrond waarop het staat aangegeven, maar toch vinden we na een half uur rondrijden geen spoor van het gebouw. We parkeren de auto in het centrum en gaan dan maar op zoek naar een bakker; het is wel zondag, maar we zijn tenslotte in Frankrijk. Na een speurtocht van een ruime kilometer passeren we een fraai plein met een opvallende glasconstructie. Je raadt het al: de Cité du Design. Gesloten, zo blijkt. Ook hier wordt een nieuwe tentoonstelling ingericht!
Bewapend met een brood, dat wel, rijden we naar het Musée d'Art et d'Industrie Hier worden twee van de industriële pijlers van Saint Etienne herdacht: fietsen en geweren. De ontwikkeling van het geweer in de loop der eeuwen is best wel boeiend. Maar niet, zo besluiten we, in het Frans. Dan blijken we toch van fietsen meer verstand te hebben!