wijzijnerwegvan
in week 31...

Het weer weigert om deze week te zomeren: veel zware regenbuien, sommige met onweer, doen meer aan een naderende herfst denken.
We rijden naar het aanpalende dorpje Kientzheim. Ook hier doen de resten van een massieve stadsmuur een roemrijk verleden vermoeden. Op de plek waar eens de gracht stroomde, zijn nu atletiekbanen aangelegd. Nadat de beschermende functie van de stadsmuur achterhaald werd, zijn delen ervan opgenomen in woonhuizen wat de muur een levendig karakter geeft.
Kientzheim is ook bekend als bedevaartplaats; in de Saints Félix et Régule kapel hangen honderden votief-schilderijtjes. Volgens een document is ongeveer een derde ervan een bedankje voor een wonder, de overige stellen gebeden en wensen voor die door God moeten worden verhoord. Eén op de drie, dat lijkt geen slechte score!
Terwijl we de Notre Dame de Sept Douleurs kerk bezien, begint het te regenen. Eerst nog rustig, maar gestaag neemt de bui in intensiteit toe. We schuilen onder de ingang naar een binnenplaats met uitzicht over het terrasje op het dorpsplein. Eerst schikken de klanten zich nog onder de parasollen, maar naarmate het harder gaat regenen, verdwijnt iedereen naar binnen. Met uitzondering van één mevrouw. Rustig gezeten met haar paraplu onder een parasol geniet ze op haar gemak in de inmiddels neergutsende stortbui van haar kopje koffie. Onverstoorbaar, en ongetwijfeld kletsnat, en in de onwrikbare overtuiging dat je 's zomers je koffie op een terras drinkt. Punt.
Enkele dagen later keren we terug in Kientzheim. Het is inmiddels droog, en tussen de druivenvelden op de omringende heuvels is een wandeling uitgezet die we volgen vol weidse vergezichten over de vallei en veelbelovend rijpende druiven.