wijzijnerwegvan
in week 07...

Na Deventer en Zutphen is Doesburg het derde hanzestadje aan de IJssel dat we bezoeken. En waar we Deventer jong en dynamisch vonden en Zutphen bedaard maar eerbiedwaardig blijkt Doesburg... een dorp. Een aardig dorp met een heleboel fraaie oude gevels, stegen, hofjes en pleintjes. Een mooie Martinikerk - van buiten dan, zoals te doen gebruikelijk is het kerkgebouw de hele winter niet te bezichtigen. En in het kader van 'hoe komen we in het Guinness Book of Records', blijkt in de Waag de oudste horecagelegenheid van Nederland te zijn gevestigd.
Onze dag wordt verder opgeluisterd door twee sympathieke ontmoetingen. Als we langs het oude kloostergebouw lopen worden we door Madeleine Corbey, een kunstenares die er een drietal kamers als atelier in gebruik heeft, binnen genodigd. We krijgen zelfs een rondleiding door het oude en half gerestaureerde convent. Er zou een restaurant in komen, maar dat ging niet door, en nu staat het gebouw te wachten op een bestemming. En er moeten nog enkele miljoenen in worden gestopt voor het echt gerenoveerd is, dus dat kan nog wel even duren. We genieten van de stilte in het gebouw; in die tijd keken ze niet op een steentje bij het metselen van de muren. Vanuit de kelder vertrekt een geheime gang, zo wordt verhaald. Nee, niet naar het monnikenklooster - dan wordt het een echt sappig verhaal - maar naar de kerk. Ook bewonderen we het kleurrijke werk van Madeleine en na een half uurtje vervolgen we onze wandeling.
Even verderop in een hofje worden we aangesproken door een tiener, die vraagt of we een foto willen maken van hem en een vriendin. Als de vriendin hem vraagt waarom hij dat wil blijft het antwoord vaag. Toch stemt het meisje in en even later poseren ze braaf op het pleintje. We beloven de foto te mailen.
We bezoeken de modeltuinen Het Hoogeland in Beekbergen en kunnen bevestigen dat je in de winter geen modeltuinen moet bezoeken.
Een kappersbezoek hebben we nu al geruime tijd uitgesteld, maar op donderdag gaan we weer eens onder de schaar en komen opgeknipt en opgeknapt weer buiten.
Vrienden Frans en Michèle komen een dagje langs en zoals gewoonlijk is een dag veel te kort om bij te praten.