wijzijnerwegvan
in week 02...

De Grote Kerk in Apeldoorn werd in vroeger tijden vaak gefrequenteerd door leden van de Koninklijke familie; het gebouw beschikt zelfs over een aparte ingang. Tenslotte ligt Het Loo om de hoek. Ter herinnering aan deze gloriedagen staat voor de kerk een standbeeld van Koningin Wilhelmina, klaar om paleiswaarts te reizen. In de hofhouding, zou je kunnen zeggen...
De invallende en dan weer terugtrekkende bewegingen van de dooi zorgen voor veel overlast op de nog steeds besneeuwde campingwegen als de gesmolten sneeuw weer uitvriest tot ijs. Het parcours mocht eens te simpel worden, zo met loopkrukken. De spekgladde paden zoveel mogelijk vermijdend glibberen en glijden we over het terrein. In de naburige dorpen is de sneeuw al praktisch verdwenen; we vernemen dat de camping echter 60 meter hoger ligt dan Apeldoorn, en dat daardoor de temperatuur hier enkele graden lager kan zijn! Alsof we in de Dutch Mountains kamperen!
Als op vrijdag definitief de dooi inzet met lange regenbuien en temperaturen die de 5 graden benaderen waardoor op zaterdag de sneeuw en het ijs goeddeels zijn verdwenen, merken we pas hoeveel invloed het weer op onze mobiliteit had! Een blok aan ons been! Opeens kunnen we weer overal lopen!
We kopen dezelfde hutspot, lekker Hollands, die we al eerder aten en merken tot onze verbazing dat er dit keer goulash doorheen is gemengd! Dachten we een vegetarische maaltijd te hebben, is opeens de samenstelling veranderd. Kennelijk moeten we telkens weer het label lezen om te weten wat voor vlees we in de kuip hebben ...
En als we in de schemering op de Veluwe terugkeren vangen we drie herten in onze koplampen, die op hun gemak de weg oversteken en vanuit de berm ons nog even blijven gadeslaan waarna ze weer opgaan in de duistere struwelen van de Veluwse woudzoom.
Op zondag bezoeken we Corine en Ben, waar we natuurlijk urenlang nodig hebben om een beetje bij te praten. Dat lukt best, en temidden van geurige en kleurige schotels uit de Italiaanse keuken vliegt de tijd voorbij.