wijzijnerwegvan
in week 01...

Op maandag na de kerst keren we in de namiddag terug naar de Veluwe en naar onze caravan. We blijken nieuwe buren te hebben, een Nederlands stel met een camper. Gezellig. We zwaaien ze een groet toe. Als we ons gaan installeren, merken we dat de stroom is uitgevallen. We bellen de receptie om de zekering te resetten en wachtend op een medewerker die de stoppenkast komt openen, vragen we ons af waarom de zekering zou kunnen zijn gesprongen. Toch niet, van dat ene lampje dat we inschakelden bij binnenkomst ... Mieke gaat eens poolshoogte nemen bij de stroompalen en wat blijkt? De kast staat open, en de buren hebben ingeplugd in ons stopcontact, en onze stekker zit in hun niet werkende stekkerdoos! Kennelijk hadden zij de zekering laten springen! En daarna, vervuld van de kerstgedachte, besloten om hun stekker gewoon met de onze te verwisselen, zodat wij zonder stroom zaten! Nu breekt onze klomp! Zoiets hebben we echt nooit eerder meegemaakt! Stel je voor dat we nog een weekje waren weggebleven. Dan was onze hele diepvries ontdooid geweest! Wat een stelletje aso's, zeg!
Tijdens deze laatste week van het jaar kijken we 's avonds nog enkele kerstfilms en het valt ons op dat Amerikanen een heel ander beeld bij Kerstmis hebben dan Europeanen. Bij ons heeft het te maken met de geboorte van Jezus, Bethlehem, de stal met de os en de ezel. In Amerika gaat het om de Kerstman, die op de Noordpool leeft met een hele zwik elfjes die het hele jaar druk bezig is met speelgoed te maken, zodat de Kerstman op zijn verjaardag op 25 december zijn rendieren voor de arrenslee kan spannen en alle lieve kinderen van cadeaus kan voorzien. In geen enkele kerstfilm die wij hebben gezien wordt de naam Jezus zelfs maar genoemd! En omdat dat hier natuurlijk wordt overgenomen, kent geen enkele Nederlander over 50 jaar meer de herkomst van Kerstmis! Zeg maar dag, Sinterklaas!
Op oudejaarsavond kijken we naar Hé ... mag ik mijn echtgenote terug?, een 40 jaar oud blijspel uitgevoerd door het Theater van de Lach, waar zoals gebruikelijk flink met de deuren wordt geslagen.
En op nieuwjaarsdag, na negen jaar trouwe dienst, de afgelopen zeven jaren ook nog als supersnelle waterkoker, houdt onze Senseo het eindelijk voor gezien. Hij lekt al veel langer een beetje water, maar nu veroorzaakt hij kortsluiting. Da's andere koffie. En dus maken we korte metten. Gelukkig hadden we al een reserve-exemplaar van Huub te leen gekregen. De koffie is weer bruin!