wijzijnerwegvan
in week 52...

Voor al die mensen die bezorgd informeren of wij het nog wel uithouden hier in Nederland, in de sneeuw en in een caravan hebben we goed nieuws! Het gaat hier prima! Wij amuseren ons uitstekend!
We zijn vijf weken verder sinds het ongeval waarbij Jan zijn linkerenkelbanden scheurde en deze week kan hij voor het eerst voorzichtig op zijn voet steunen! Een kleine stap misschien voor de lezer, maar een grote stap voor Jan: hij hoeft nu niet meer elke meter hinkelend af te leggen!
Het weer is onveranderd koud, en de sneeuw lijkt zich te settelen tot aan de lente. Mieke maakt onze auto gereed om boodschappen te gaan doen; het sneeuw- en ijsvrij maken van ruiten en deuren neemt een half uur in beslag!
De kortste dag van het jaar snelt, zoals de naam al doet vermoeden, voorbij en de kerstdagen lonken. Voor ons wordt het voor het eerst in jaren een witte kerst en we wentelen ons in nostalgie met échte kerstfilms, glühwein, banketstaven, kaarslicht en sfeervolle klanken onder besneeuwde dennenbomen. We worden gedragen door golven van wel- en goedwillendheid; dat wordt straks afkicken! Met de kerst logeren we bij Huub en genieten van gezellige dagen met heerlijke en verzorgde kerstmaaltijden en van wonen in een écht huis! Stromend water, gas uit een leiding zodat je niet elke week een nieuwe fles hoeft te plaatsen, alle faciliteiten binnenshuis, een keuken waarin je wel met drie man tegelijk kunt werken zonder dat je elkaar voor de voeten loopt, werkelijk enorme koelkasten en diepvriezen en gewoon veel, heel veel ruimte!
En natuurlijk herleven we het verleden terwijl we urenlang luisteren naar de top 2000.