wijzijnerwegvan
in week 51...

Deden we in voorafgaande jaren nog ruim een jaar met één gasfles, met de huidige weersomstandigheden vliegen de flessen er met wekelijkse regelmaat doorheen. We zitten er warmpjes bij. Mieke probeert om een looppad naar de caravan sneeuwvrij te houden, en dat blijkt niet mee te vallen met de frequent vallende witte vlokken.
Jan gaat alweer de vierde week in als temporele invalide, en de enkelomvang loopt voor het eerst terug naar een redelijk natuurlijk formaat! Om dat te vieren gaan we de kerk van Beekbergen te bezoeken; helaas staan we voor een gesloten deur ondanks beweringen op het internet van het tegendeel. We kiezen een alternatieve bestemming: op naar de hoogste waterval van Nederland. Hier stuiten we echter op besneeuwde boswegen die in ieder geval onbegaanbaar lijken voor krukken. Een andere keer dan maar, denken we.
Donderdagochtend regent het urenlang en langzaam maar zeker neemt het witgevlokte tapijt in omvang af. Verheugd zien we het eerste groen al door de sneeuwlaag heen tevoorschijn komen, maar dan wordt de neerslag opeens wit! Het sneeuwt opnieuw, uren aan een stuk; Koning Winter lijkt voorlopig niet van plan winterslaap te gaan houden. We besluiten de vermaledijde vorst de rug toe te keren, in ieder geval psychisch, en we wanen ons op een tropisch eiland terwijl we naar de eerste aflevering van de tweede serie van Lost kijken. In ons eigen winterpaleis.