wijzijnerwegvan
in week 46...

De herfst maakt deze week definitief zijn entree met regen, kou en storm. Maar op onze boerderij zijn gelukkig de eieren vers, is het sanitair verwarmd en met droge voeten te bereiken en staan we beschut door een windsingel.
We gaan op bezoek bij Marie, die een boeiend verhaal vertelt over haar belevenissen als 16-jarig meisje tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog rondom Westkapelle - over de nachtenlange bombardementen die uiteindelijk de dijken deden bezwijken, over de landing van de geallieerde troepen, over de korte maar felle gevechten met de Duitsers, over de bevrijding en de nasleep ervan: een verwoest dorp, een kapotte zeewering en meer dan 130 dorpsgenoten gesneuveld. Een aangrijpend en dramatisch relaas. Het lijkt haast onvoorstelbaar dat zoiets hier in Nederland en slechts 65 jaar eerder plaatsvond!
Op donderdag waait de eerste herfststorm over Zoutelande! Achter de duinen valt het nog wel mee, maar zodra we de duintop oversteken naar de zee worden we bijna omver geblazen. Het is windkracht 8 tot 9, en het voortgestuwde strandzand striemt in onze gezichten - tegen de wind in ademhalen is bijna onmogelijk. We staan een minuut of wat stil en laten de kracht van het weer op ons inwerken.
Daags daarna rijden we door de stromende regen langs zee over de Zeedijk. Mooi toch, dat je hier met de auto kunt komen! Het waait nog stevig, en de auto schudt af en toe op zijn veren. We zien enkele boten voorbij varen en bewonderen de meeuwen die stokstijf stil lijken te hangen boven het water.
Op zaterdag tollen we door de Westerscheldetunnel op weg naar Bep, die we enkele jaren terug ontmoette op Sicilië, en babbelen urenlang over de wereldcruise die ze maakte. Als je bedenkt dat er de eerste vier weken al vier sterfgevallen aan boord waren dan laat de gemiddelde leeftijd zich raden...
En natuurlijk drinken we ook koffie met onze Westkapelse vrienden en verlaten wij Walcheren écht niet zonder een ambachtelijke friet van Henk!