wijzijnerwegvan
in week 38...

Tijdens een hevige regenbui ontdekken we dat één van onze keukenkastjes van binnen net zo nat wordt als de caravan van buiten. Het water lijkt naar binnen te komen via de afzuigkap. We lenen een ladder en onderzoeken - het is inmiddels droog geworden - het dak. Er is niets opmerkelijks te bespeuren; de regenkap op de afzuigkapafvoer is helemaal intact. Wat doe je dan, als goedbedoelende amateur? Je schroeft alles los wat los te schroeven valt, kiept de op die wijze verkregen onderdelen in een emmer met een sopje, smeert een aanvullend laagje kit langs de pijpafdichting, schroeft alles weer vast en hoopt op het beste. En natuurlijk vertel je daarna aan iedereen dat het dak is gerepareerd. Ja zeg. Je hebt al dat werk niet voor niets gedaan!
En als we toch bezig zijn om de caravan op te knappen, kan de bankbekleding wel weer eens door de wasmachine. Daarna lijkt het altijd alsof de overtrekken in de was zijn gekrompen: het is bijna onmogelijk om de vulling weer passend in de omslag te krijgen! En net als je denkt dat de hoesnaden gaan springen en het foam onder een onmogelijke hoek is gewrongen, gebeurt er een wonder. Alles schiet op zijn plek en blijkt perfect te passen.
De camping open haard blijkt een gezellige extensie van de caravan. Terwijl we met een vriendin dineren bij het knapperend houtvuur overwegen we even of we er niet eentje in kunnen bouwen - in de caravan dan. Het enige probleem lijkt ons waar de wintervoorraad hout op te slaan.
We zetten deze week een goede gewoonte voort en gaan weer eens, samen met Jan's zussen, in de herberg uit lunchen.
Omdat onze digitale opslag weer eens volloopt, kopen we nog maar eens een nieuwe back-up schijf - alweer de tiende!
En we schudden het zand weer eens uit onze wandelschoenen en ontdekken dat langs een kanaal wandelen in ieder geval één voordeel heeft: verdwalen kun je niet!