wijzijnerwegvan
in week 32...

We bezoeken Chartreuse de Mélan, restant van een klooster dat wordt gebruikt als expositieruimte voor moderne kunst. De tentoonstelling binnen laat ons op indringende wijze kennis maken met de dorpsbewoners van Quincy: "Si tu ne reviens pas, je te ferai une photo...", vrij vertaald: "Als je niet terugkomt, zal ik een foto voor je maken". Buiten op het gazon zijn de beeldhouwwerken modern, groot en vooral geinig.
Om te vieren dat we leven, dat het zomer is en dat de zon schijnt, halen we gebakjes bij de patisserie. Gestimuleerd door al die extra suiker vullen we gevieren het ene na het andere cryptogram in.
Met de cabrio rijden we naar Praz de Lys, waar we getuige zijn van een demonstratie stuntfietsen. Ongelofelijk met wat een vanzelfsprekend gemak die jonge gastjes met een fiets de zwaartekracht overwinnen. Helmpje af! Nadat ze voorgedaan hebben hoe het moet, mag het publiek proberen om het kunstje na te doen. Terwijl pijnlijke valpartijen onvermijdelijk lijken, rijden we verder naar Sommand waar we op de hellingen van de Pertuiset de zweefvliegers zien stijgen en dalen op de vleugels van de thermiek.
Enkele avonden houden we de buren wakker als we de stenen stapelen tijdens een spelletje Mah Jong en op donderdag nemen we afscheid van Ria en Jan als die langzaam aan weer noordwaarts gaan trekken.
Terwijl om ons heen de vakantiegangers arriveren en vertrekken raken we steeds beter bekend in Taninges. We leren de binnendoortjes kennen, weten waar we het lekkerste stokbrood kunnen scoren, kunnen alle vier (jawel, vier!) de openbare toiletten vinden, en raken vertrouwd met het af en toe tussen de wolkenpartijen verschijnende kruis op de piek van de Marcelly die achter onze caravan omhoog rijst naar tweeduizend meter. We zijn - alweer - thuis.