| |
Binnen negen dagen, vóór 29 mei moet onze Belle worden gekeurd.
Na wederom een tosti ontbijt aan zee - sommige dingen vervelen niet - gaan we op zoek naar een garage
die even zo’n stempel op onze Belle kan zetten. We hebben voorlopig vier kandidaten. Onze sprinter is
geregistreerd in de staat New South Wales (NSW). En momenteel verblijven we in een andere staat, South
Australia (SA), waar auto's helemaal niet hoeven te worden gekeurd, zo vernemen we bij de bandencentrale,
Dunlop Super Dealer Tyre Service, waar we als eerste ons licht opsteken. Zijzelf mogen zo’n keuring in
ieder geval niet uitvoeren, maar wie dan wel? De garagist verwijst ons naar het lokale politiebureau,
daar zullen ze het vast wel weten. Zelf zouden we deze invalshoek niet zo snel bedenken, maar goed,
wij gaan te rade bij de politie.
Het centraal op de voordeur gespijkerd advies om geen wapens mee naar binnen te nemen of deze in ieder geval
onklaar te maken voor binnenkomst, stemt ons even tot nadenken.
Aan de rechterzijde van het lokaal zijn twee agenten gezeten achter hun bureau, die we herkennen als degenen
die gisteren langs de autoweg op drankmisbruik stonden te controleren en die ons verhaal welwillend aanhoren.
Het blijft even stil, aan het einde van ons relaas.
‘Succes!’ knikt de ene ons dan hartelijk toe en typt verder aan zijn stuk.
‘You are going to hit a brick wall’, overpeinst nummer twee. In SA doen we niet aan autokeuringen!
Wellicht kunnen we naar Miller’s Auto op Jubilee Road te rijden, daar zouden we het eens kunnen vragen.
Hoewel garage Miller op maandag gesloten is, rijden we erheen, wie weet. Daar is echter inderdaad niemand.
Het derde adres op ons lijstje bevindt zich in dezelfde straat, Hein Truck & Car Repair.
De voordeur van het kantoortje staat open en wij lopen er naar binnen. Er is iemand aan het werk,
dat is duidelijk, er ligt van alles geopend op het bureau, maar waar? We doorlopen het kantoor,
de werkplaats, buitenterrein, schuur, maar nee, geen levende ziel te bekennen, noch heinde noch verre.
In dezelfde straat zien we het pand van SB Mechanical, het vierde en laatste adres van onze
reeks, maar ook daar valt geen beweging te bespeuren.
Wat nu?
We kijken even rond. Nu ontwaren we toch een jongeman bij Miller’s tussen de aluminium schuifdeuren
in gesprek met een bezoeker. Mister Miller blijkt een vriendelijke man - op z'n vrije dag - die ons
advies geeft om NSW Rego te bellen om er zo achter te komen wie zo’n keuring voor hen mag uitvoeren.
Hijzelf in ieder geval niet.
Dan merken we ook een man op, die onder een vrachtwagen ligt, bij garage Hein. En deze garagehouder
deelt met ons dat in heel Streaky Bay niemand zo’n keuring mag uitvoeren. Het is een probleem, hij
had al eens eerder met zo’n geval te maken gehad. Geen idee hoe die man dat toen had opgelost.
In Ceduna maken we meer kans, want dat is een veel grotere plaats.
Het visite rijden zit erop. We gaan bellen.
Allereerst met de NSW Rego, een soort provinciale dienst wegverkeer, waar we te woord worden gestaan door Tracey,
die als eerste naar onze voornaam vraagt, dat belt wat leuker, waarna zij aangeeft geen lijst voorhanden te hebben
met geautoriseerde inspectie stations in South Australia. Best raar.
Tracey oppert SA Rego, dezelfde provinciale dienst voor South Australia, te contacteren. Maar ook deze instelling
blijkt niet in het bezit van zo’n overzicht; in deze staat zijn autokeuringen immers niet nodig.
Zij verwijzen ons verder naar de RAA, een soort kruising tussen ANWB en BOVAG.
En nu wordt er eindelijk een gordijn opengetrokken. We vernemen dat er vier stations in South Australia zijn, die
autokeuringen mogen uitvoeren. En waar bevinden die zich dan wel? Twee in Adelaide en twee in Port Lincoln.
Hadden zich wellicht wat beter kunnen spreiden, maar ach. We vragen de Port Lincoln adressen op.
Mooi, de inspectie stations bestaan en wij hebben ze gevonden!
Rest het plan van aanpak. Op internet zien we na wat de mogelijkheden zijn in de volgende staat waar we zullen komen,
West Australia (WA). Deze staatsgrens passeren we halverwege de Nullarbor Plain en daar zijn meerdere keuringsstatons
te vinden, deze lijst staat gewoon op internet, maar het meest dichtbij is Albany, en dat is ruim 1300 km verderop.
We hebben nog wel acht dagen om daar te komen, maar dat zou tijdsdruk zetten op onze woestijnreis, en dat vinden we jammer.
De andere optie is om terug te rijden naar Port Lincoln, 300 km, de auto te keuren, en daarna weer terug hierheen, 300 km.
Eerst maar eens zien of we daar überhaupt terecht kunnen.
We nemen contact op met het eerste adres in Port Lincoln dat we hebben doorgekregen, Coffey Automotives. Een keuring,
op zo’n korte termijn, nee, dat is niet gebruikelijk. Ze verwijst ons naar Rocket Repairs, het tweede adres.
Deze man, wiens dialect we moeilijk verstaan, oppert na onze vraag Coffey Automotives, daar kunnen we het ook proberen.
We leggen uit dat we deze garage al hebben gesproken, dat we op reis zijn naar Perth, en terug moeten rijden naar
Port Lincoln voor deze keuring. En het zou dus ook nog op korte termijn moeten.
Hij belooft ons contact op te nemen met de dames van de administratie, we horen dan nog wel.
En wanneer horen we dan, dringen wij aan. We zullen binnen een half uur worden teruggebeld.
Zo, nu hebben wel koffie verdiend. We maken een lunch in de motorhome, we moeten nu toch wachten.
We bedenken dat we óf binnen drie dagen in Port Lincoln de keuring willen doen, óf we rijden door naar WA
met het risico op een boete van 700 dollar als we na de 29e nog rondrijden zonder keuringsbewijs.
En dan krijgen we bericht van Rocket Repairs. Woensdag om 12.30 uur mogen we komen! Dat is heel fijn.
Kost ons vier dagen reizen, maar wellicht kunnen we de route variëren. We sturen direct alle gegevens, gooien
het roer om en gaan welgemoed op weg naar Port Lincoln, waar we drie dagen geleden zijn vertrokken.
We passeren onze twee eerdere slaapplaatsen, Eyre’s Waterhole en Murphy’s Haystacks, en zetten koers naar
Port Kenny, waar we te midden van zijn 30 inwoners een plekje voor de nacht vinden aan het dorpsplein tegenover het
postkantoor uit lang vervlogen tijden.
Met een voldaan gevoel dat we vandaag een gevecht tegen de bierkaai hebben gevoerd en als overwinnaar uit de bus zijn gekomen...
|
|
