| |
In de ochtend worden we wakker met om ons heen een kakafonie van tsjilpen, fwieten, twieten, kwetteren, fluiten,
snateren, koeren, kwekken, krassen, krijsen dan wel twinkeleren van vogels van velerlei pluimage, alle woonachtig langs de oevers van de Onkaparinga rivier.
Hoewel Adelaide lokt, besluiten we om na het ontbijt eerst nog het Noarlunga Wetlands Trail
af te leggen. Klinkt avontuurlijk en inspannend, maar met een totale lengte van 600
meter alleszins te overzien. Al is deze bescheiden trail lang genoeg om een vos te spotten op het zandpad; die allengs het hazenpad insloeg.
Heel verstandig, want vossen zijn hier niet geliefd.
Terug bij de camper raken we aan de praat met een vriendelijke man achter de barbecue. Die vertelt dat hij al een hele tijd in zijn auto slaapt,
van Perth op weg is naar Brisbane om een nieuwe carrière op te bouwen en nu een tijdje in Perry's Bend kampeert. De bakplaat is bedekt met acht flinke kipfilets.
Willen wij geen kip; hij heeft een heleboel en geen koelkast, dus alles moet op,
als we even wachten, zijn ze klaar...
We leggen uit dat we vegetarisch eten en dus helaas geen gebruik gaan maken van zijn gastvrije aanbod. Even later zien we hem een ander aanspreken,
dit keer met meer succes. Ze verdwijnen in de camper van de tweede man om samen te lunchen. Gewoon, kip met kip en kip ertussen,
maar wel gezellig om met iemand je maaltijd te delen.
We rijden naar Port Noarlunga, waar zich volgens een passante het mooiste strand ter wereld bevindt. Dat willen wij best zien.
Een pier verbindt sinds 1921 het strand met een koraalrif dat hier voor de kust leeft. En natuurlijk moeten we helemaal naar het uiterste puntje van die steiger gaan kijken...
We arriveren in Adelaide, waar we een aantal dagen willen verblijven.
De stad werd in 1836 in een achtvorm ontworpen met brede boulevards en omgeven door parken. Rondom het oude centrum ligt nog steeds deze brede groenstrook,
het Botanical Park en de Botanical Garden. Onze camping, Adelaide Caravan Park, ligt vlakbij deze groene oase.
We schrijven ons in, installeren ons (dat is met een camper gewoon inparkeren
en de stroomkabel aansluiten) en besluiten om nog even, het is al half vier, de Botanical Garden
te bezoeken.
Om daar te komen, doorkruisen we eerst het Botanical Park, vol met
gigantische bomen en grenzend aan de Adelaide Zoo en de Torrens rivier.
We betreden de tuin via het Friends’ Gate, en vinden al snel een magnifieke vijgenlaan.
De vijgenbomen in Australië, de Ficus Macrophylla, zien er altijd fantastisch uit
met hun fraai gevormde steunberen, en de bomen in deze laan, aangeplant in 1866, zijn hierop
zeker geen uitzondering.
Even verderop vinden we het Amazon Waterlilly Pavilion. Hier huist het juweel van de tuin, een exemplaar van de Victoria Amazonica
ofwel de Amazon Waterlily - deze plant wordt al sinds 1868 in deze tuin gekweekt, en sinds 2007 huist hij in zijn huidige locatie.
De bladen, voorzien van fikse doornen, kunnen wel drie meter breed worden.
En de lelie bloeit slechts twee dagen per jaar. En laat vandaag nu één van die twee dagen zijn!!
De eerste nacht dat de leliebloem bloeit, is deze wit: deze witte kleur lokt de kevers die voor de bestuiving zorgen.
Overdag sluit de plant deze bloem door de bladeren toe te vouwen, zo worden de kevers opgesloten bij het stuifmeel.
De volgende nacht heropent de plant de bloem en worden de royaal bestoven kevers vrijgelaten.
De bloem in dan verkleurd tot roze.
De leiliebloem die wij vandaag zien, is roze met wit. Dus of het nu de eerste of tweede bloeidag is?
De internationale rozentuin, beplant met meer dan 350 soorten over 2700 struiken, opende zijn poorten in oktober 2000.
We genieten van de geuren en kleuren, dat laatste niet alleen van de rozen, maar ook van de rondfladderende Eastern Rosellas.
Ons verdere verblijf in Adelaide, wij zien het rooskleurig in!
|
|
