Vandaag bezoeken we het Australian War Memorial.
We moeten van tevoren tickets boeken. Het beste, zo adviseert men ons, kun je dan het laatste uur kiezen, dan
kun je ook aanwezig zijn bij de 'Last Post', de avondlijkse afscheidsceremonie.
De Australiërs nemen hun oorlogslachtoffers serieus, en dat blijkt!
Het land is natuurlijk nooit het slachtoffer geworden van een invasie (behalve dan in de 18de eeuw door Engeland),
dus het overgrote merendeel van gesneuvelden is militair; het War Memorial is dan ook zeer militair van opzet.
De afgelopen 100 jaar heeft Australië deel genomen aan voldoende oorlogen om een indrukwekkende
tentoonstelling op te zetten, inclusief 'echte' helikopters, vliegtuigen en gepantserde voertuigen.
In elk geval vinden wij anderhalf uur vééél te weinig om alle tentoongestelde en gememoreerde
informatie tot ons te nemen.
De dagafsluiting is indrukwekkend sober.
Op de muren om ons heen staan de namen van alle gesneuvelden, omlijst met tienduizenden rode klaprozen.
De entourage, de activiteiten, alles is er op gericht om de ceremonie eerbiedwaardig, plechtig
en sereen te doen verlopen.
Een enigszins storende factor in deze afsluiting is de dame van de organisatie, die dik een kwartier bezig is
om iedereen (incluis de luitenant-kolonel) zorgvuldig te instrueren in hoe de ceremonie zal verlopen,
wie wanneer wat moet zeggen of doen, welke bloemen bij wie horen en op welke plaats ze moeten
worden neergevlijd; gehuld in een zwart kostuum, zwarte lage schoenen en een vrolijk sjaaltje domineert
ze met eclatant gemak het slagveld. Hierdoor is de uiteindelijke ceremonie van elk natuurlijk vanzelfsprekend momentum beroofd.
Op klokslag half vijf wordt een lied ten gehore gebracht, waarin wij na enige aarzeling het Australisch volkslied herkennen.
Nee, géén Waltzing Mathilda. En in dit filmpje wordt eerst in het Aboriginal gezongen.
Australians all let us rejoice,
For we are young and free; **
We've golden soil and wealth for toil;
Our home is girt by sea;
Our land abounds in nature's gifts
Of beauty rich and rare;
In history's page, let every stage
Advance Australia Fair.
In joyful strains then let us sing,
Advance Australia Fair.
** In de latere versie in het woord 'young' vervangen door 'one'...
Een heuse Schot (aan kilt en doedelzak te zien) vervolgt met een treurlied.
Dan komt luitenant-kolonel Michael Abrahams het in memoriam voorlezen van één van de gevallen soldaten.
Vandaag valt de eer te beurt aan schutter Archibald Hinshelwood, known as Archie, uit Melbourne, hij was kruidenier, 30 jaar oud
en sneuvelde in 1917 te Inverness, in de eerste wereldoorlog, zijn graf bevindt zich in België.
Een zestal bezoekers is genodigd om drie kransen te leggen aan de 'Pool of Refection', de bezinningsvijver,
een bejaarde trompetter blaast waardig de 'Last Post'.
